یاس - تا ظهور ...

از خنده زیاد برحذر باش که دل را می میراند . [پیامبر خدا صلی الله علیه و آله]

تا ظهور ...

یکشنبه 86 بهمن 28 , ساعت 5:9 صبح

عقیده مسلمان به اصول دین باید از روى دلیل باشد، ولى در احکام غیر ضرورى دین باید یا مجتهد باشد که بتواند احکام را از روى دلیل به دست آورد،یا از مجتهد تقلید کند، یعنى به دستور او رفتار نماید، یا از راه احتیاط طورى به وظیفه خود عمل نماید که یقین کند تکلیف خود را انجام داده است، مثلا اگر عده‏اى از مجتهدین عملى را حرام مى‏دانند و عده دیگر مى‏گویند حرام نیست، آن عمل را انجام ندهد، و اگر عملى را بعضى واجب و بعضى مستحب مى‏دانند آن را بجا آورد. پس کسانى که مجتهد نیستند و نمى‏توانند به احتیاط عمل کنند واجب است از مجتهد تقلید نمایند.

امام خمینی(رض)

نوشته شده توسط یاس | نظرات دیگران [ نظر]

بابا حسین... من رقیه ام... چه کسی سرم را بر زانویش بگذارد؟

دوشنبه 86 بهمن 22 , ساعت 2:54 صبح

خرابه تا نیمه های شب ، نه خرابه ای در کنار کاخ یزید که عزاخانه ای است در سوگ حسین و برادران و فرزندان حسین.
بچه ها با گریه به خواب می روند و تو مهیای نماز شب میشوی .اما هنوز قامت نشسته خود را نبسته ای که صدای دختر سه ساله حسین به گریه بلند میشود . گریه ای نه مثل همیشه !!گریه ای وحشتزده ، گریه ای به سان مارگزیده ، گریه کسی که تازه داغ دیده ، دیگران به سراغش میروند و در آغوشش میگیرند و تو گمان میکنی که هم الان آرام میگیرد و صبر میکنی ...

بچه بغل به بغل و دست به دست میشود ، اما آرام نه .
پیش از این هم رقیه هرگز آرام نبوده است ، از خود کربلا تا همین خرابه...لحظه ای نبوده که آرام گرفته باشد ، لحظه ای نبوده که بهانه پدر نگرفته باشد ، لحظه ای نبوده که اشکش خشک شده باشد ، لحظه ای نبوده که با زبان کودکانه اش مرثیه پدر را نخوانده باشد ...
انگار که داغ رقیه برخلاف سن و سالش از همه بزرگتر بوده است ، به همین دلیل در تمام طول راه ،و همه منازل بین راه ، همه ملاحظه او را کرده اند و به دلش راه آمده اند و در آغوشش گرفته اند ، دلداریش داده اند و به تسلایش نشسته اند ، و یا لا اقل پا به پای او گریسته اند ...

ادامه مطلب...

نوشته شده توسط یاس | نظرات دیگران [ نظر]

شهادت حضرت رقیه(س)

یکشنبه 86 بهمن 21 , ساعت 5:59 صبح

السلام علیک یا شهیده المظلوم رقیه(س) بنت الحسین (ع)
شهادت نازدانه ی سه ساله ابا عبدالله الحسین (ع) حضرت رقیه (س) تسلیت باد.

نوشته شده توسط یاس | نظرات دیگران [ نظر]

لطفا نحوه برخورد با افراد بی حجاب و بدحجاب و مفسد را بیان کنید؟

چهارشنبه 86 بهمن 17 , ساعت 8:1 عصر

پاسخ : معضلات و ناهنجاریهای اجتماعی باید ریشه‏یابی شده و راه‏حل مناسب برای آن‏ها ارائه شود. شکل‏گیری یک آسیب و رخدادِ یک معضل، زمینه‏های خانوادگی، اجتماعی خاصی را میطلبد و با یک برسی دقیق پی خواهیم برد که هر کس برای کارهای حتّی خلاف، خود توجیه‏ها و دلیل‏های - اگر چه نادرست - دارد در واقع ابتدا باید دید یک معضل چرا به وجود آمده است و سپس بر اساس چرایی و علّت این آسیب، یک نسخه برای درمان آن داد و متأسفانه این کار علمی نشده و ما یک الگوی صحیح برای برنامه‏ریزی جهت ریشه‏یابی و پیشگیری معضلات اجتماعی در دست نداریم. پس جدای از سایر شرایط (زمینه‏های خانوادگی، اجتماعی و شخصیتی) نمیتوانیم به سراغ یک معضل اجتماعی برویم؛ باید مراکز علمی مخصوصاً دانشگاه‏ها و حوزه‏های علمیّه، رسانه‏های ارتباط جمعی و مسئولین فرهنگی و تربیتی در مسائل درگیر شوند و میبایست با یک دید علمی به مسائل و رخدادهای اجتماعی نگریسته شود و راه‏کارها نیز میبایست خارج از چارچوب «تحکّم» باشند تا کار پیشرفت نماید.

حال در برخود با معضلات و ناهنجاریهای اجتماعی اصولی باید حفظ و مراعات شود تا اولاً وفاق و همبستگی اجتماعی حفظ شده و مردم خود را در سرنوشت افراد و جامعه مسئول بشناسند. از این رو روح و محتوای فرهنگ دینی ما از یک جهت بر پایه ارتباط، صمیمیت، تعاون، همدردی، خوش‏رویی و محبت استوار است و از سوی دیگر بر شناخت و رعایت حقوق و مسؤولیت‏های هر فرد تکیه دارد. بیتردید، داشتن اجتماعی سالم و متعالی، بدون پایبندی به این دو جهت امکان‏پذیر نیست. فرهنگ اسلامی، معیارهای اخلاقی - انسانی و ضوابط حقوق پیشرفته‏ای دارد که در راه رسیدن به هدف یاد شده، میتوان از آن‏ها بهره جست.

همان طور که ذکر شد یکی از اهداف مهم دین وفاق و اتحاد ملی است. سرزنش، تعییر و عیبجویی چه در حضور و چه در غیاب با وفاق ملی و دینی سازگار نیست. لذا نتیجه میگیریم:
1. جامعه باید با احترام متقابل زندگی کند.
2. افراد جامعه موظف‏اند با تعلیم و تربیت نگذراند کسی مبتلا و آلوده به فسادی شود.
3. اگر کسی غفلت کرد و خطائی مرتکب شد، راهکار تربیتی چنین فردی اول تنبّه (بیدارسازی)، دوّم غفلت‏زدایی و بعد موعظه میباشد. موعظه آن است که واعظ، که خود از یک مقام علمی و عملی، روحی و معنوی برخوردار است جامعه و افراد را دگرگون سازد.
4. آن گاه اگر فرد خطاکار به صراط مستقیم بازنگشت نوبت به امر به معروف و نهی از منکر میرسد.

منبع :http://www.pasokhgoo.ir/fa/node/3779

نوشته شده توسط یاس | نظرات دیگران [ نظر]

آیاعلّت حفظ حجاب برای خانمها و حرمت تیغ زدن ریش برای آقایان تنها

چهارشنبه 86 بهمن 17 , ساعت 8:0 عصر

پرسش:عده ای ادّعا می کنند در ایران، داشتن پوشش برای زنان به دلیل نمود اجتماعی ان است و بیان میکنند که در اسلام تیغ زدن ریش برای مردان حرام اعلام شده است و این مساله نیز نمود اجتماعی در جامعه دارد. در حالی که در ایران هیچ مجازاتی برای این افراد در نظر گرفته نشده است.بنابراین این عمل یک نوع آپارتاید جنسیتی می باشد .چه پاسخی بر این ادعا می توان بیان کرد؟
پاسخ:ما نیز منکر نیستیم که ممکن است پوشش زنان به لحاظ نمود اجتماعی آنان باشد . ولی باید قبول کرد که همه احکام را با یک دید نمی توان به آن نگاه کرد، مثلا اگر در یک جامعه همه مردان ریش های خود را با تیغ بزنند ، درست است که از نظر فقهی نباید این کار را انجام دهند ، اما ضرر آن به خود ایشان متوجه می شود و به دیگران لطمه ای نمی زند ؛ ولی در بحث حجاب این چنین نیست . امنیت اخلاقی یک جامعه به خطر می افتد؛شما فرض کنید حجاب هم واجب نباشد ولی متولّیان فرهنگی موظّف هستند فضایی کاملا امن برای مردان و زنان و خصوصا جوانان را فراهم کنند واین امر در صورتی محقق خواهد شد که خانم ها حجاب را رعایت کنند در غیر این صورت ما نیز دچار مشکلات فرهنگی غرب خواهیم شد.
اسلام به دلایل ذیل که هیچ کدام ارتباطی به آپارتاید جنسیتی ندارد از زنان خواسته است که در برخورد با بیگانگان پوشش مخصوصی را داشته باشند
1- بهداشت روانی اجتماع و کاهش هیجان‏ها و التهاب جنسی که سبب کاهش عطش سیری ناپذیری شهوت است.
2- تحکیم روابط خانوادگی و برقراری صمیمیت کامل زوجین.
با رواج بی حجابی و جلوه گری زن، جوانان مجرد، ازدواج را نوعی محدودیت و پایان آزادی‏های جنسی خود تلقّی می‏کنند وافراد متأهل هر روز در مقایسه‏ای خطرناک میان آن چه دارند و ندارند، قرار می‏گیرند. این مقایسه‏ها، هوس را دامن زده و ریشه زندگی را می‏سوزاند.
3- استواری اجتماعی و استیفای نیروی کار و فعالیّت‏
دختر و پسری که در محیط کار و دانشگاه تحریک شهوانی شوند، از تمرکز و کارآیی آن‏ها کاسته می‏شود و حکومت شهوت بر اجتماع سبب هدر رفتن نیروی فکری و کاری است.
4- بالارفتن ارزش واقعی زن و جبران ضعف جسمانی او
حیا، عفاف و حجاب زن می‏تواند در نقش عاطفی او و تأثیرگذاری بر مرد مؤثر باشد. لباس زن سبب تقویت تخیّل و عشق در مرد است و حریم نگه داشتن یکی از وسائل مرموز برای حفظ مقام و موقعیّت زن در برابر مرد است.
اسلام حجاب را برای محدودیّت و حبس زن نیاورده، بلکه برای مصونیّت او توصیه کرده است، زیرا اسلام راضی به حبس، رکود و سرکوبی استعدادهای زن نیست، بلکه با رعایت عفاف و حفظ حریم، اجازه حضور زن را در اجتماع داده امّا از سوء استفاده شهوانی و تجاری منع کرده است.
در واقع حجاب، موجب محدودیت مردان هرزه می گردد که در صدد کام جویی‏های آزاد و بی حدّ و حصر هستند و مصونیت زنان از دست این گروه از مردان، منظور است.

http://www.pasokhgoo.ir/fa/

نوشته شده توسط یاس | نظرات دیگران [ نظر]

دهه فجر بر فجر آفرینان مبارک باد

شنبه 86 بهمن 13 , ساعت 2:7 عصر

نوشته شده توسط یاس | نظرات دیگران [ نظر]

امام آمد

شنبه 86 بهمن 13 , ساعت 1:49 عصر

نوشته شده توسط یاس | نظرات دیگران [ نظر]

ما آماده ایم

پنج شنبه 86 بهمن 11 , ساعت 11:26 عصر

نوشته شده توسط یاس | نظرات دیگران [ نظر]

معرفی کلوپ من

سه شنبه 86 بهمن 9 , ساعت 3:28 عصر

سلام:

این هم آدرس کلوپ من :

http://www.cloob.com/name/wgoleyas

من سعی میکنم از این به بعد اونجا مطلب ارسال کنم.

اگر کسی برای عضویت در کلوپ دعوت نامه لازم دارد در نظرات بنویسد تا برایش ارسال کنم.

نوشته شده توسط یاس | نظرات دیگران [ نظر]

شرایط فهم قرآن

دوشنبه 86 بهمن 8 , ساعت 2:20 صبح

شرایط فهم قرآن

بهره گیری عمیق علمی از قرآن کریم و فهمیدن معارف بلند آن، مشروط است به ارتباط و پیوند با معلّم حقیقی قرآن که همانا خداوند بخشنده است «الرَّحْمنُ* عَلَّمَ الْقُرْآنَ»[1] علم قرآن همراه با رحمت خدای سبحان است و رحمت خاصّه‌ی خداوند شامل حال پرهیزکاران می‌گردد. « وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ یعلمکم الله»[2] قرآن کریم می‌فرماید شما تقوا را لباس پاکی روح خود کنید که بهترین لباس است: « وَ لِباسُ التَّقْوی ذلِکَ خَیْرٌ»[3] و خداوند نیز به شما علم عطا می‌کند. در جای دیگر به صورت شرط و جزا می‌فرماید « إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقاناً»[4] اگر تقوی را پیشه‌ی خود کنید و در برابر دستورهای الهی با تقوی باشید، خداوند برای شمار نوری از علم را قرار می‌دهد که جدا کننده‌ی بین حق و باطل است.
قرآن کریم کتابی ساده و معمولی نیست تا انسان بتواند بر اثر آشنایی با قواعد عربی و مانند آن به همه‌ی معارفش دست یابد، کتابی است که ریشه در اوج آسمان و مقام «لدن» دارد و از علم خداوند سرچشمه گرفته و درک معارف بی‌انتهای آن بدون نردبان تقوا و ارتباط با خدا، امکان پذیر نیست، اگر چه چشم و گوش و حواس انسان در بهره‌مندی از علم، دخالت دارند ولی جای علم و مخزن اصلی آن همان قلب است و خدای سبحان علم الهی را به قلب کسی القا و الهام می‌کند که با نیروی تقوا، از سلامت و پاکی لازم برخوردار باشد.
تقوا در قرآن کریم، در برابر مقامات ایمانی دیگر نیست، بر خلاف توبه، بازگشت، صدق، احسان و... که همه از مقامات ایمانند. تقوا دارای مراتب است و با هر درجه از ایمان سازگار است؛ هدایت نیز دارای همین درجات است و هر کس هر مرتبه‌أی از تقوا داشته باشد، هدایت معادل همان مرتبه از تقوا نصیب او می‌گردد. آیه‌ی « إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ»[5] نشان می‌دهد که تقوا دارای مراتبی است که هر کس در مرتبه‌‌ی بالاتری قرار بگیرد نسبت به دیگران، کرامت بیشتری دارد.
تقوای عام، تقوای خاص، تقوای اخصّ
قرآن کریم یک درجه از تقوا را به عنوان اصل ایمان معرّفی می‌کند که همان انجام واجبات و ترک محرّمات است. این تقوا، تقوای عمومی است و تحصیل آن بر همه‌ی مردم لازم است چنانکه فرمود: « فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلی رَسُولِهِ وَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ وَ أَلْزَمَهُمْ کَلِمَه‌ی التَّقْوی»[6]. این نازلترین درجه‌ی تقوا است که «تقوای عام» شمرده می‌شود.
مرحله‌ی بالاتر از آن که «تقوای خاص» نامیده می‌شود، آن است که مستحبّات را انجام دهد و مکروهات را ترک کند و بالاخره «تقوای اخصّ» آن است که دارنده‌ی آن جز خدا نمی‌اندیشد و خود را از هر چه غیر خداست نگهداری می‌کند که فرمود: « یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ»[7] ای اهل ایمان تقوای الهی را در بالاترین درجه و آنچنان که در خور اوست کسب کنید، گرچه تقوای الهی به مقداری که شایسته‌ی خداست مقدور نیست ولی به مقداری که مقدور انسان است مطلوب است که فرمود: « فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ»[8].
خدای سبحان برای فهم قرآن، قلب پاک و طاهر را لازم می‌داند؛ چنانکه می‌فرماید «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ* فِی کِتابٍ مَکْنُونٍ* لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ»[9] این قرآن عربی مبین یک ریشه و اصلی دارد به نام کتاب مکنون که این قرآن در آن کتاب مکنون و مرتبط با آن است. معانی اوّلیه الفاظ قرآن را می‌توان با طهارت ظاهری از قرآن استفاده کرد ولی درک معارف بلند کتاب مکنون امکان‌پذیر نیست مگر با طهارت باطنی و قلبی. اگر کسی بخواهد با ظاهر قرآن در تماس باشد. بدون طهارت و غسل یا وضو نمی‌شود و حتّی نمی‌تواند آیات آن را ببوسد. امّا ارتباط با محتوای عمیق قرآن و با جان و باطن قرآن، نیاز به قلبی سالم و جانی با طهارت دارد. انسان باید پستی‌های اخلاقی و نیز جمود و انحراف فکری و اعتقادی را که همگی پلیدند و موجب آلودگی روح هستند، از خود دور کند و دل و جان خویش را آرایش دهد تا آیینه‌ی قرآن گردد و معارف بلندش در آن نقش بندد.
روش پیشینیان که توفیق اندیشیدن و فهم قرآن نصیب آنان می‌گردید، این بود که نخست ده آیه را از پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ تعلیم می‌دیدند و تا آنچه را از معارف علمی و دستورات عملی مربوط به آن ده آیه، به خوبی فرا نمی‌گرفتند، وارد آیات دیگر نمی‌شدند: «إنهم کانوا یأخذون من رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ عشر آیات فلا یأخذون فی العشر الآخر حتی یعلموا ما فی هذه من العلم و العمل»[10] و گاهی چنان جرقه‌ای از سوی خداوند در دل آنان اثر می‌کرد که رسول خدا درباره‌ی آنان می‌فرمود «انصرف الرجل و هو فقیه»[11] و این سخن را آن حضرت درباره‌ی شخصی فرمود که وقتی به آیه «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّه‌ی خَیْراً یَرَهُ* وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّه‌ی شَرًّا یَرَهُ»[12] رسید گفت این کلام مرا کفایت می‌کند و به سوی زادگاهش بازگشت؛ در حالی که به فرموده‌ی رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ فقیه شده بود؛[13] زیرا عصاره‌أی از دو حکمت نظری و عملی را آموخت و به آن ملتزم شد.

[1] ـ سوره‌ی الرحمن، آیات 1 و 2؛ خداوند رحمان، قرآن را تعلیم فرمود.
[2] ـ سوره‌ی بقره، آیه‌ی 282.
[3] ـ سوره‌ی اعراف، آیه‌ی 26.
[4] ـ سوره‌ی انفال، آیه‌ی 29.
[5] ـ سوره‌ی حجرات، آیه‌ی 13؛ گرامی‌ترین شما نزد خداوند باتقواترین شماست.
[6] ـ سوره‌ی فتح، آیه‌ی 26؛ و (در مقابل) خداوند آرامش و سکینه خود را بر فرستاده خویش و مؤمنان نازل فرمود و آنها را به حقیقت تقوا ملزم ساخت.
[7] ـ سوره‌ی آل عمران، آیه‌ی 102.
[8] ـ سوره‌ی تغابن، آیه‌ی 16؛ پس تا می‌توانید تقوای الهی پیشه کنید.
[9] ـ سوره‌ی واقعه، آیات 77ـ 79.
[10] ـ بحار، ج 89، ص 106.
[11] ـ بحار، ج 89، ص 107؛ این مرد رفت در حالی که فقیه بود.
[12] ـ سوره‌ی زلزله، آیات 7 و 8؛ پس هر کس هموزن ذرّه‌ای کار خیر انجام دهد آن را می‌بیند و هر کس هموزن ذرّه‌ای کار بد کرده آن را می‌بیند.
[13] ـ بحار، ج 89، ص 107.

قرآن در قرآن ـ آیت الله جوادی آملی

نوشته شده توسط یاس | نظرات دیگران [ نظر]

< << 66 67 68 69 70 >

درباره وبلاگ