امام صادق علیه السلام فرمود:
کسی که به خاطر ظلمهای رفته بر ما غمگین باشد،
هر نفسش، تسبیح خداوند است.
الکافی ج2ص226ح16
پنج درس آموزنده و ارزشمند از امام صادق علیه السلام
1- مرحوم قطب الدّین راوندى روایت کرده است:
روزى از امام جعفر صادق علیه السلام سؤال کردند: روزگار خود را چگونه سپرى مىفرمائى؟
حضرت در جواب فرمود: عمر خویش را بر چهار پایه و رکن اساسى سپرى مىنمایم:
مىدانم آنچه که روزى براى من مقدّر شده است، به من خواهد رسید و نصیب دیگرى نمىگردد.
مىدانم داراى وظائف و مسئولیّتهائى هستم، که غیر از خودم کسى توان انجام آنها را ندارد.
مىدانم مرا مرگ در مىیابد و ناگهان بدون خبر قبلى مرا مىرباید؛ پس باید هر لحظه آماده مرگ باشم.
و مىدانم خداى متعال بر تمام امور و حالات من آگاه و شاهد است و باید مواظب اعمال و حرکات خود باشم .(1)
2- در روایات متعدّدى وارد شده است:
هرگاه که امام جعفر صادق علیه السلام در باغستان و مزرعه، بیل در دست داشته و مشغول کشاورزى و کارگرى مىبود؛ و اصحاب و دوستان، حضرت را با آن حالت مشاهده مى کردند، عرضه مىداشتند: یابن رسول الله! چرا در این موقعیت خود را به زحمت انداختهاید؟!
اجازه فرمائید تا ما کمک کنیم و شما استراحت نمائید؟
حضرت در جواب مىفرمود: مرا به حال خود وا گذارید، من علاقهمندم که خداوند مرا در حالتى مشاهده نماید که با دست خود زحمت مىکشم و کار مىکنم و جسم خود را براى به دست آوردن روزى حلال به زحمت و مشقّت انداختهام.(2)
اَلسَّلامُعَلَیکَیاجَعفَرَبنَمُحَمَّدٍأیُّهَاالصَّادِقُ(ع)»
?? شوّال المکرّم، شهادت مظلومانه و جانسوز ششمین پیشوای شیعیان، قرآن ناطق، حضرت امام جعفرصادق(علیه السلام) را به پیشگاه مقدس و منور قطب عالم امکان، بقیة الله فی الأرضین، حضرت مهدی صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و تمامی شیعیان و محبان آنحضرت تسلیت و تعزیت عرض می نمائیم.
قَالَ الإمَام جَعفَرالصَّادِق(عَلَیهِ السَّلام): ثَلاثَةٌ لاتُعرف إلاّ فِی ثَلاثِ مَواطِن:
لایُعرَف الحَلیم إلاّ عِندَ الغَضَبِ، وَ لا الشُّجاع إلاّ عِندَ
الحَربِ، وَ لا أخ إلاّ عِندَ الحاجَةِ.
امام جعفرصادق(علیه السلام) فرمودند:
سه کس اند که شناخته نشوند، جز در سه جا:
حلیم شناخته نشود، جز هنگام خشم، و شجاع شناخته
نشود،جز در نبرد،و برادر و دوست شناخته نشود،جز هنگام نیاز به او.
حضرت موسى به خداوند عرض کرد:
کدام یک از بندگانت نزد تو محبوب تر است ؟
خداوند فرمود:
آن کس که مرا یاد کند و فراموشم نکند.
موسى عرض کرد: کدامیک در قضاوت برتر از دیگران است ؟
خداوند فرمود:
آن کس که به حق قضاوت کند و از نفس پیروى ننماید.
موسى عرض کرد:
کدامیک از بندگانت دانشمندتر است ؟
خداوند فرمود:
آن کس که علم دیگران را بر علم خود بیفزاید، ممکن
است در این وقت به سخنى برخورد که سبب هدایت او گردد و از هلاکت باز دارد...
داستانهای بحارالانوار داستان شماره « 111»
معجزه شکاف خانه کعبه هر سال 13رجب از محلی که برای ورود مادر گرامی حضرت علی ع شکافته شده بود
برای مشاهده عکس های مربوطه و شرکت در بحث لینگ زیر را کلیک فرمایید
http://www.cloob.com/club/post/show/clubname/islam/topicid/1701255/wrapper/true
شهادت امام صادق(علیه السلام) تسلیت باد
همنشینی باظالم هرگز
دومین طاغوت بنى عباس منصور دوانیقى در ضمن نامه اى براى امام صادق (ع ) نوشت :
چرا تو به اطراف ما، مانند سایر مردم نمى آیى ؟
امام صادق (ع ) در پاسخ او نوشت :
1 - در نزد ما چیزى نیست که به خاطر آن از تو بترسیم و نزد تو بیائیم ؛
2 - و در نزد تو در مورد آخرت چیزى نیست که به آن امیدوار باشیم .
3 - و تو داراى نعمتى نیستى که بیائیم ، و به خاطر آن به تو تبریک بگوئیم .
4 - و آنچه که اکنون ، (از مقام و ثروت ) دارى ، آن را بلا و عذاب نمى دانى ، تا بیائیم ، و به تو تسلیت بگوئیم ، بنابراین براى چه نزد تو بیائیم ؟
منصور در جواب نوشت ؛بیا با ما همنشین باش ، تا ما را نصیحت کنى
امام صادق (ع ) در پاسخ نوشت :
کسى که آخرت را بخواهد با تو همنشین نمى شود، و کسى که دنیا را بخواهد
به خاطر نگهدارى دنیاى خود، تو را نصیحت نمى کند زیرا اگر تو را نصیحت کرد، تو با او دشمن مى شوى و دنیاى او به خطر مى افتد
بوی تعفن دروغ
رسول خدا صلی ا... علیه و آله می‌فرماید:
“ان المؤمن اذا کذب بغیر عذر لعنه سبعون الف ملک و خرج من قلبه نتن حتی یبلغ العرش(1)
؛ مؤمن هرگاه بدون عذر دروغ بگوید، هفتاد هزار ملک، لعنتش می‌کنند (یعنی از خدا می‌خواهند که از رحمت خود دورش سازد و مورد لطفش قرار ندهد) و نیز بر اثر دروغ، بوی تعفن از قلبش بیرون می‌آید که جهان را پر می‌کند و می‌رود تا به عرش خدا برسد.”
هر گناهی صورتی در پرده دارد که در عالم بصیرت و حقایق، بدان نمایان می‌شود؛ کسی که شایستگی پس زدن این پرده و دیدن حقایق را داشته باشد، شاید بتواند چهرهِ زشت پنهانی گناه را ببیند؛ چنان که نیکوکاری‌ها نیز هر کدام صورتی بسیار زیبا در عالم مثال دارند، که اگر چشم دل به آن عالم گشوده شود، آن چهره‌های زیبا را خواهد دید.
دروغگو هم در آن عالم، چهره‌ای زشت و صورتی منفور دارد که یکی از خصوصیات آن، بوی گندی است که از قلبش خارج می‌شود و آسمانیان و ملکوتیان را از او بیزار و متنفر می‌سازد.
دروغگو را مادامی که دروغ می‌گوید، در آن عالم قدس راهی نیست. عالم قدس، جهان آسایش و خوشبختی است. چگونه می‌شود کسی را در آن جهان، بار باشد، در صورتی که قدسیان از وجودش در عذاب باشند.
دروغگو، در این جهان، رسوا و سخنانش نزد همه کس بی ارزش می‌باشد.
می‌گویند: دروغ که از دور می‌آید، یک پایش می‌لنگد؛ یعنی همه کس دروغ را تشخیص می‌دهد.
ممکن است کسانی دروغ دروغگو را به رخش نکشند، ولی در دل از او بیزار باشند و برای سخنش اعتباری قائل نباشند؛ و در پشت سر، دروغگویی وی را به دگران بگویند و تعفن رسوایی او را پراکنده‌تر می‌سازند.
پینوشت
1- محمد بن محمد سبزواری، جامع الاخبار، ص 417، فصل فی الکذب و الصدق، ح1158
منبع: سید رضا صدر، شب پنج‌شنبه، ج4 ج4
آنان که خویشتن را مسخره مى کنند
امام رضا علیه السلام مى فرماید:
هفت چیز بدون هفت چیز دیگر، مسخره است
1. هر کس با زبان استغفار کند ولى در قلب استغفار نکند، خود را مسخره کرده .
2. هر کس از خدا توفیق بخواهد و کوشش ننماید، خود را مسخره کرده .
3. هر کس هوشیارى و احتیاط در زندگى بطلبد ولى بى مبالاتى کند، خود را مسخره نموده .
4. هر کس از خدا بهشت بخواهد و بر مشکلات عبادت صبر نکند، خود را مسخره کرده .
5. هر کس از آتش جهنم به خدا پناه برد ولى خواسته هاى نا مشروع دنیا را ترک ننماید، خود را مسخره نموده .
6. و هر کس به یاد خدا باشد ولى سرعت براى دیدارش نگیرد خود را مسخره کرده .
)در بحارالانوار هفتمى ذکر نشده است).
داستانهای بحار الانوار « داستان 63»
