احکام جهاد
 

مسأله 2250: جهاد بر دو قسم است: 1 ـ جهاد با نفس، یعنى انسان خود را بر بجا آوردن واجبات و خوبیها و ترک محرّمات و بدیها وادار نماید. 2 ـ جهاد با کفّار و بغات.

مسأله 2251: جهاد با نفس، واجب عینى است، یعنى بر هر مسلمانى واجب است، امّا جهاد با کفّار و بغات در صورتى که شرایط آن جمع شود واجب کفایى است، یعنى اگر عدّه‏اى به مقدار کفایت آن را انجام دهند از دیگران ساقط مىشود و چنانچه هیچکس قیام نکند، همه گناه کرده اند.

مسأله 2252: جنگ در اسلام، بسیار محدود، پاکیزه و با شرایط خاصى بوده است و حتىالمقدور باید از خون ریزى و جنگ افروزى اجتناب شود و تمام جنگهاى پیامبر(ص) و امیر مؤمنان(ع) دفاعى بوده است، گرچه جنگ ابتدایى نیز در بعضى موارد جایز مىباشد.

مسأله 2253: جنگ، صلح، و مانند آن، از مسائلى که به تمام مردم مربوط مىشود، باید زیر نظر شوراى فقهاى مراجع باشد.

مسأله 2254: جهاد با کفّار، یا ابتدایى است، یعنى مسلمانان طبق شرایط خاصى، براى جهاد با کفّار لشکر کشى مىنمایند و یا دفاعى است، یعنى براى دفاع از کشور اسلامى، جنگ مىکنند.

مسأله 2255: وجوب جهاد بر انسان چند شرط دارد: 1 ـ بلوغ 2 ـ عقل 3 ـ آزاد بودن 4 ـ مرد بودن 5 ـ پیر نبودن 6 ـ کور یا زمین گیر نبودن و همچنین نباید مرضى داشته باشد که مانع رفتن به جهاد شود 7 ـ داشتن اسلحه براى جهاد 8 ـ اجازه امام معصوم(ع) یا نایب او. و درعصر حاضر، باید با اجازه شوراى فقهاى مراجع باشد.

مسأله 2256: در چهار ماه حرام، یعنى رجب، ذىالقعده، ذىالحجة و محرّم جهاد ابتدایى حرام است، اما اگر کفّار هجوم کنند، دفاع واجب مىشود.

مسأله 2257: جهاد ابتدایى تنها براى گسترش قوانین حیات بخش الهى و نجات مظلومین جهان مىباشد، البته در صورتى که مسلمانان تمکّن داشته و شوراى فقهاى مراجع، اجازه بدهند و راه دیگرى جز جهاد وجود نداشته باشد.

مسأله 2258: کسانى که با آنها جهاد مىشود عبارتند از: 1 ـ کفار محارب، یعنى کافرهایى که با مسلمانان در حال جنگند، کتابى باشند یعنى یهود، نصارى و مجوس. و یا غیر کتابى، مانند بقیه کفار. 2 ـ اهل ذمّه، یعنى کفارى که در ذمّه و پناه اسلام بوده، اگر به شرایط مقرره عمل نکنند. 3 ـ کسانى که بر علیه امام معصوم(ع) خروج کرده اند، مانند اهل جمل، صفین و نهروان. 4 ـ کسانى که مصداق آیه شریفه (فان بغت احداهما على الاخرى) باشند.

مسأله 2259: برخورد اسلام با کفّار، بهترین برخورد انسانى و اخلاقى مىباشد. و با مراجعه به سیره پیامبر(ص) و امیر مؤمنان(ع) روشن مىشود که چگونه کفّار و اقلیتهاى مذهبى با کمال آسایش در کشورهاى اسلامى زندگى مىکردند و اگر جنگى نیز در مىگرفت، با کمترین تلفات و خونریزى به پایان مىرسید که نه پیش از پیامبر(ص) و امیر مؤمنان(ع) و نه بعد از آن دو بزرگوار، در تاریخ هرگز سابقه نداشته است.

مسأله 2260: کفّار از نظر اسلام برچند قسمند: 1 ـ کفّار معاهد، یعنى کفارى که با مسلمانان معاهده و پیمان داشته باشند. 2 ـ کفار محاید، یعنى کفارى که کار به کار مسلمانان نداشته باشند. 3 ـ کفّار محارب، یعنى کفارى که با مسلمانان جنگ داشته باشند. 4 ـ کفّار اهل ذمّه، یعنى کفارى درذمّه و پناه مسلمانان باشند. و تنها با کفّار محارب، جنگ مىشود.

مسأله 2261: چنانچه کفّار اهل کتاب با مسلمانان طرف شوند، بین چند چیز مخیّر مىباشند. 1 ـ اسلام بیاورند. 2 ـ جزیه بدهند. یعنى در هر سال مبلغى به حاکم اسلامى بپردازند تا در پناه مسلمانان زندگى کنند. 3 ـ اگر به هیچ کدام راضى نشدند طبق نظر شوراى فقهاى مراجع، با آنها جنگ مىشود.

مسأله 2262: بنا بر مشهور، از کفّار غیر اهل کتاب، جزیه قبول نمىشود، گرچه بعید نیست در حکم اهل کتاب باشند.

مسأله 2263: مقصود از اهل کتاب: مسیحیان، یهودیان و مجوسیان مىباشد.

مسأله 2264: ستاره پرستان، هندوها، کنفوسیوسها و بودائیان از اهل کتاب نیستند، گرچه ظاهرا صائبه در اصل داراى دین بوده اند.

مسأله 2265: جزیه، مالى است که دولت اسلامى، از کفّار ذمّى، طبق قرارداد فیمابین، در مقابل حمایت خود از آنان، مىگیرد. و همانگونه که بر مسلمانان، خمس و زکات واجب است، از کفّارى که در پناه اسلام هستند جزیه دریافت مىشود، تا جان، ثروت و ناموس آنها در امان باشد، پیامبر اسلام(ص) فرمودند: کسى که کافر ذمّى را آزار دهد مرا آزار داده است.

مسأله 2266: قرارداد ذمّه داراى شرایطى است، از جمله: 1 ـ هر سال مقدارى از اموال خود را طبق توافق حاصله بپردازند و در مقابل، از آنها خمس و زکات دریافت نمىشود. 2 ـ به قوانین عمومى کشور اسلامى، احترام بگذارند مانند قانون رانندگى. 3 ـ مسلمانان را اذیت نکنند. 4 ـ تظاهر به محرّمات ننمایند، مثلاً در اماکن عمومى شرابخوارى نکرده، گوشت خوک نخورند، ولى در محدوده خود، آزادند و در مواردى که قانون الزام، شامل آنها مىشود، مىتوانند به قوانین خود، عمل نمایند.

مسأله 2267: کسانى که علیه امام معصوم(ع) خروج کنند، هرگاه جمعیتى را تشکیل دهند، در حکم کفّار مىباشند و چنانچه جمعیت و حزبى را تشکیل نمىدهند، در صورت وقوع جنگ تنها باید آنها را متفرّق نمود، از این رو کسانى را که از جنگ فرار مىکنند، نباید کشت و نباید مجروحین و اسیران را از بین برد.

مسأله 2268: در صورت جنگ با کفار، فرار جایز نیست، مگر براى امور زیر: 1 ـ جاى وسیعترى بیابد، تا بهتر بتواند جنگ کند. 2 ـ اسلحه خود را اصلاح کند. 3 ـ نزد آب باشد و یا به آفتاب پشت کند. 4 ـ به دیگر مسلمانان ملحق شود، و دسته جمعى جنگ کنند. 5 ـ براى آنچه باعث پیروزى شود.

مسأله 2269: در زمان جنگ، کندن درختها، مسلّط کردن آب، آتش زدن، سم پاشى کردن و شبیخون زدن، مکروه مىباشد.

مسأله 2270: بچه‏ها و زنهاى یاغیان را نمىتوان به بردگى گرفت و اموالى که لشکر اسلام بر آن مسلّط نشده، به ملک کسى در نمىآید.

مسأله 2271: کشتن بچه ها، زنها و مانند آنها جایز نیست. و همچنین کشته‏هاى کفّار را نباید تکه تکه کرد.

مسأله 2272: از بچه ها، اشخاص ابله، دیوانه، زنها، سالخوردگان، نابینایان و کسانى که بر اثر بیمارى زمین گیر هستند، جزیه گرفته نمىشود.

مسأله 2273: کمترین مقدار جزیه، اندازه‏اى است که اسم جزیه، بر آن صدق کند و بالاترین حد آن، به اندازه توان آنهاست و باید زیر نظر شوراى مراجع باشد.

مسأله 2274: کسى که براى عموم کفّار قرار داد ذمّه مىبندد و به آنها پناه مىدهد، باید از طرف امام معصوم(ع) یا نایب او باشد و در او بلوغ و عقل شرط است.

مسأله 2275: فرد مسلمان مىتواند براى بعضى از کفّار، عقد ذمّه ببندد و بگوید: (تو در ذمّه و پناه اسلام هستى).

مسأله 2276: اگر کافر حربى، به خیال امان، یعنى گمان کند مسلمانان به او امان داده اند، وارد کشور اسلامى شود، نمىتوان او را کشت و باید به جاى خود، باز گردانده شود.

مسأله 2277: هرگاه کفّار ذمّى به دارالحرب ملحق شوند، مدّت امان آنها تمام مىشود.

مسأله 2278: اموال، بچه‏ها و خانواده اهل ذمه، محترم و حکم خود ذمى را دارند.

مسأله 2279: اگر کافر ذمّى یا غیر ذمّى، مسلمان شود، اسلام او قبول مىشود و در حکم بقیه مسلمانان خواهد بود.

مسأله 2280: اسلام، یعنى: شهادت دادن به یگانگى خدا و پیامبرى حضرت محمد(ص) و التزام به احکام اسلام.

مسأله 2281: بدون هیچ اشکال و اختلافى، اسلام آوردن کفّار پذیرفته مىشود، بلکه یکى از ضروریات مىباشد و در این مورد فرقى بین اقسام کفر و یا اقسام اسلام نیست، امّا در فرقه‏هاى اسلامى که به کفر محکوم هستند، انتقال از کفر به یکى از این فرقه ها، انتقال از کفر به کفر است و احکام کفر جدید بر آن پیاده مىگردد، مثلاً اگر یک مسیحى، مسلمان ناصبى شد، جزیه از او ساقط و احکام ناصبیان را دارد.

مسأله 2282: عنوان اسلام بر کسى که مذهب خود را تغییر دهد جارى و پابرجاست، مثلاً اگر کسى از تسنّن به تشیّع و برعکس، یا از حنفى به مالکى و بر عکس، و یا از اثنى عشرى به شش امامى و برعکس منتقل شود، حکم اسلام بر او باقى خواهد ماند.

مسأله 2283: کسى که ازاسلام به کفر بگرود، احکام مرتدّ فطرى یا ملّى بر او جارى مىشود و مرتدّ فطرى نیز توبه‏اش مقبول است.

مسأله 2284: کافرى که دینش را تغییر دهد، چنانچه از یکى از اقسام اهل کتاب به یکى دیگر از آنها بگرود، یا از غیر اهل کتاب به دین اهل کتاب در آید، پذیرفته خواهد شد، امّا عکس آن قبول نمىشود، مثلاً اگر یک مسیحى مشرک گردید، پذیرفته نخواهد شد، مگر از موارد قانون الزام باشد

فروع دین اسلام بسیار است و ما به ذکر ده‏تاى آن مى‏پردازیم:
1 ـ نماز.
2 ـ روزه.
3 ـ خمس.
4 ـ زکات.
5 ـ حج.
6 ـ جهاد.
7 ـ امر به معروف.
8 ـ نهى از منکر.
9 ـ تولى.
10 ـ تبرى.
باید دانست که احکام و دستورات دیگرى مانند خرید و فروش، ازدواج، قصاص، دیات، قضاوت و... از فروع دین است.
http://www.al-shia.com/html/far/books/fegh/anche-mosalman/03.htm

 امر به معروف

امر به معروف از فروع مهم اسلام است، (معروف) آن است که اسلام بدان امر نموده، و انجام آن را واجب گردانیده مانند نماز، روزه، پرداخت حقوق مستمندان و رعایت قوانین مهم اسلامى...
یا آنکه اسلام بدان امر نموده ولى انجامش را واجب نکرده است، مانند، اطعام مستمندان و پذیرائى از میهمان و اخلاق نیکو و تعلیم بى‏سوادان و مانند اینها...
بنابر این امر نمودن به قسم اول واجب و به قسم دوم مستحب است: امر به معروف داراى چهار شرط است:
1 ـ امرکننده بایستى اول خودش خوب و بد را تمیز دهد سپس امر و نهى نماید.
2 ـ احتمال تاثیر بدهد.
3 ـ در صورتى که طرف در عمل زشت خود اصرار ورزد.
4 ـ از امر به معروف زیان قابل توجهى روى ندهد.

 نهى از منکر

و آن نیز از فروع مهم اسلام است: مسلمانان به جهاتى چند بر ملتهاى دیگر برترى دارند، مهمترین سبب این برترى اجراى وظیفه امر به معروف و نهى از منکر است که خداوند متعال مى‏فرماید: (شما مسلمانان از میان مردم بهترین ملت‏هائید، براى آنکه به کار نیک امر و از رفتار ناشایست نهى مى‏نمائید(4).
(منکر): آن است که اسلام ما را از آن باز داشته است مانند شراب، قمار، ربا، زنا، خوردن مال مردم بدون رضایت و مانند اینها یا آنکه اسلام آنرا مکروه دانسته است، مانند یاوه‏گوئى خوابیدن بین طلوعین و مانند آن...
نهى از آنچه در اول گفتیم واجب و از مکروهات مستحب است.
شرایط چهارگانه که در امر بمعروف گفته شد در نهى از منکر نیز رعایت مى‏گردد. نهى از منکر داراى مراتبى است:
1 ـ نهى قلبى، به اینکه قلبا از وقوع منکر بىزار باشد.
2 ـ نهى باصورت، مانند روگردانیدن از بجاآورنده منکر.
3 ـ نهى زبانى، با پند و اندرز، تا برسد به سرزنش و پرخاش.
4 ـ نهى با دست، مانند زدن، تا آنگاه که زیان قابل توجهى پدید نیاید.
امر به معروف و نهى از منکر، دو دستور واجب و در نهایت اهمیت است، تا آنجا که پیغمبر اسلام(ص) فرمودند:
(تمامى کارهاى نیک در برابر جهاد در راه خدا مانند قطره ایست، نسبت به دریا و همه کارهاى نیکو و جهاد در برابر امر به معروف و نهى از منکر مانند قطره‏اى است در مقابل دریائى بى‏کران).
ولى متأسفانه کمتر کسانى هستند که به این دو واجب عمل کنند، حضرت باقر(ع) فرموده است:
(در آخرالزمان مردمى هستند که امر به معروف و نهى از منکر را واجب نمى‏شمارند، مگر آنجا که براى آنان زیانى در کار نیست و پیوسته، براى خود وقت گذرانى و عذرتراشى مى‏کنند، اینجا است که خداوند آنان را مورد خشم خود قرار خواهد داد).

جهاد
جهاد از امورى است که بر مسلمانان واجب شده و معنى آن جنگیدن براى پیشرفت اسلام است، با چند دسته جهاد واجب است:
1 ـ با کفار و یا بت پرستان، یا منکرین خداوند و مانند آن، ولى جنگ با آنان صرفا به خاطر فتح و پیروزى نیست، بلکه به خاطر گسترش عدالت و دادگرى در میان مردم، و نجات زیردستان از چنگال ستمگران و اجراى دستورات عالیه اسلام و احکام الهى است، بنا بر این تا آنجائى که ممکن است دامنه جنگ وسعت نمى‏یابد، و هرچه زودتر به خونریزى خاتمه داده مى‏شود به همین جهت مى‏بینیم که در تمام جنگهاى پیغمبر(ص) با اینکه متجاوز از هشتاد جنگ بود، به شهادت تاریخ مجموع تعداد کشته‏شدگان از مسلمانان و مشرکین بیش از یکهزار و چهارصد نفر نبوده است.
در جنگ با کفار، چنانچه طرف مقابل اسلام از اهل کتاب، مانند یهود و نصارى باشد، آنان را به انتخاب یکى از این سه راه مختار مى‏نمایند.
اول: اسلام بیاورند.
دوم: جزیه بپردازند، بدین معنى که طبق قرارداد باید سالیانه مقدارى از مال خود را به حکومت اسلام بپردازند، تا در راه مصالح عمومى مصرف گردد و در این صورت مى‏توانند با آزادى عقیده در سایه حمایت اسلام بزندگى خود ادامه دهند.
سوم: جنگیدن.
اما کفارى که اهل کتاب نیستند، آنان را به انتخاب یکى از دو راه مختار مى‏سازند:
الف ـ اسلام بیاورند.
ب ـ براى جنگ آماده شوند.
2 ـ اهل ذمه در صورتى که از شروط مقرره سرپیچى کنند، مسلمانان براى سرکوبىشان با آنان مى‏جنگند، مگر آنکه باز به پیمان خود برگردند و یا مسلمان شوند.
3 ـ مسلمانانى که بر پیشواى اسلام بشورند: آنان کسانى هستند که از دستورات اسلام سرباز زنند باید با اینان جنگیدتا از راهى که رفته‏اند ..برگشته، و به موازین اسلام رفتار نمایند

بسم الله القاصم الجبارین
ای دشمن حق ما دلیر و حق پرستیم
برگرد تا سربند یا زهرا(س) نبستیم

وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّکُمْ وَآخَرِینَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ یَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَیْءٍ فِی سَبِیلِ اللّهِ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ
در برابر آنها (دشمنان) آنچه توانائی دارید از نیرو آماده سازید (و همچنین) اسبهای ورزیده (برای میدان نبرد) تا به وسیله آن دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید و (همچنین) گروه دیگری غیر از اینها را که شما نمی‏شناسید و خدا می‏شناسد و هر چه در راه خدا (و تقویت بنیه دفاعی اسلام) انفاق کنید. به شما باز گردانده می‏شود و به شما ستم نخواهد شد.
سوره مبارکه انفال-آیه 60

جهاد درى است از درهاى بهشت،خداوند آن را به روى دوستان‏مخصوص خود گشوده است‏جهاد لباس تقوا،زره محکم،و سپر مطمئن خداوند است‏مردمى که از جهاد روى برگردانند خداوند لباس ذلت‏بر تن آنها مى‏پوشاند و بلا به‏آنان هجوم مى‏آورد،حقیر و ذلیل مى‏شوند،عقل و فهم‏شان تباه مى‏گردد،و به خاطرتضییع جهاد حق آنها پایمال مى‏شود،و نشانه‏هاى ذلت در آنها آشکار مى‏گردد،و ازعدالت محروم مى‏شوند.
نهج البلاغه - خطبه 27

باید بخود جرات داد که این نوع جنگیدن بدرد نمی خورد و لازم است که استراتژی در این جنگ عوض شود. «شهید حسن باقری»

در زمانی که دشمنان اسلام و ایران اسلامی برای مبارزه با اسلام و مسلمانان بخصوص شیعیان به هر حربه و استراتژیی دست می زنند ، ساده لوحانه است که فکر کنیم دشمنانمان با سلاح توپ و تانک به ما حمله می کنند.به هر حال باید قبول کنیم که دشمنان امروزه بیشتر از سلاح نظامی ، از سلاح های فرهنگی و عملیات روانی بوسیله تکنولوژی های جدید بخصوص اینترنت استفاده می کنند و جنگی نوین و جدید را آغاز کرده اند که متاسفانه در این جنگ نیز تا حدودی پیروز بوده اند.
اما اگر کم کاری هایی در این دفاع توسط برخی مسئولین و مردم صورت گرفته دلیل آن نمی شود که ما جوانان مسلمان و اعضا و طرفداران گروه جهاد مجازی سکوت کرده و هیچ حرکت و دفاعی در مقابل دشمنان نداشته باشیم.
ما با مجهز کردن خود به سلاح های نوین خواهیم توانست جلوی حملات دشمن بخصوص صهیونیزم را بگیریم و در مراحل بعدی توانایی حملاتی از این نوع را به دشمن خواهیم داشت.این یک وعده صادق است.
پس سلاح امروز دشمن سلاح جنگ سایبری و فرهنگی و عملیات روانیست.آیا ما نمی توانیم از این سلاح استفاده کنیم؟!!!

ادامه مطلب...

بسم الله القاصم الجبارین
ای دشمن حق ما دلیر و حق پرستیم
برگرد تا سربند یازهرا نبستیم

این سوال را غالبا از افرادی شنیدم که با فعالیت های وبلاگ جهاد مجازی موافق نبوده و انتقادهایی را نسبت به برخی فعالیت های این وبلاگ و کسانی که در این وبلاگ فعالیت می کنند داشته و دارند.اما در این میان عده ای نیز بدون هیچ دلیل و صحبتی ما را متهم می کنند و برچسب متحجری و مخالفت با آزادی و تخریب کنندگان چهره اسلام و ارتباط با سازمان های جاسوسی و اطلاعاتی و ... را به ما می زنند.
برای برطرف شدن این سو تفاهم ها و اتهامات تصمیم گرفتیم مطلبی را جهت دلایل این نوع فعالیت های این وبلاگ در این حوزه بنویسیم.
افرادی که کلمه جهاد را می شنوند عموما به دو دسته تقسیم می شوند:دسته اول همفکرانی که مخالفت و انتقادشان بیشتر حول قضیه زمان و اذن این کار است و دسته دوم افرادی که با شنیدن این کلمه غیر از خشونت و مبارزه با آزادی چیزی به ذهنشان نمی رسد.
جهت استحضار هر دو گروه باید بگوییم که ما منتظر نخواهیم ماند دشمن به مرز های جغرافیایی مان حمله کند تا مثل همیشه دفاع کنیم.امروز شکل و قالب جنگ و تهدیدات دشمن عوض شده و مطمئنا این دوستان متوجه این موضوع هستند.این دوستان مطمئنا خود را به کج فهمی زده اند که برخی اظهار می کنند جنگ یعنی جنگ نظامی و رو در رو.ما هم قبول داریم اما آیا امروز دشمن با ادوات نظامی مثل توپ و تانک به ما حمله خواهد کرد؟!!!مگر توان نظامی کشورهایی مثل آمریکا و اسرائیل بیشتر از ما نیست؟واقعا چرا به ما حمله نمی کنند؟!
چرا یکی از فرماندهان اطلاعاتی آمریکا در سخنانش پیرامون ایران گفت:به جای موشک بر سر مردم ایران دامن کوتاه بریزید؟!!
چرا در همایش سالیانه صهیونیست ها یکی از راه های شکست ایران را ترویج اینترنت و مقابله با فیلترینگ دانستند؟!!!
پس همه ما می دانیم که جنگ امروز جنگ فرهنگی و عملیات روانی در محیطی متفاوت است و یکی از این محیط ها اینترنت است.
حال که فهمیدیم دشمن از چه حربه ای و تسلیحاتی برای حمله به اسلام عزیز استفاده می کند برای ما این جمله نامفهوم است که وظیفه ای برای دفاع یا تهاجم نداریم.
اگر در زمان دفاع مقدس جوانان ما قابلیت اسلحه به دست گرفتن را داشتند و به میدان جنگ رفتند امروز با تغییر نوع سلاح ما نیز قابلیت دفاع و مرتبه ای بالاتر از هشت سال دفاع مقدس ، قابلیت و توانایی تهاجم را داریم.
چرا تهاجم؟
آیا وقتی دشمن شما نیت تخریب دین شما و تخریب فرهنگ شما را دارد شما سکوت می کنید؟!!!
مطمئنا از دین و ناموس و وطنتان دفاع می کنید.دفاع نیز راه های زیادی دارد که متاسفانه در این سال ها فقط و فقط مدافع بوده ایم.اما امروز نوبت تهاجم ماست.حمله نه برای از بین بردن مردم،نه برای غارت، نه برای توهین به مقدسات بلکه جهت از بین بردن مکان هایی که دشمن در آن بستری را برای تخریب فرهنگ و دین و مذهب جوانانمان فراهم کرده.مدتی پیش بود که از فردی شنیدم فرزند یکی از سران آمریکا در امارات به تربیت وبلاگ نویسانی جهت فعالیت بر ضد نظام مقدس جمهوری اسلامی می پردازد . از همون روز بود که اهمیت مسئله جهاد در حوزه اینترنت برایمان دو چندان شد و بیشتر از پیش بر این هدفمان تاکید کردیم که اگر دشمن قصد حمله به دین و فرهنگ ما به هر وسیله ای دارد ما از همان وسیله برای دفاع و حمله به دشمن استفاده خواهیم کرد و به نیت دشمنمان حمله می کنیم و خواهیم کرد.
اگر دشمن نیت کرده از این محیط و سلاح برای تهاجم استفاده کند ما از همین سلاح که ساخته دست خودش هم هست برای دفاع و تهاجم به آنها استفاده خواهیم نمود.
به هر حال هر یک از شما می توانید این سلاح را به دستتان بگیرید و بر ضد دشمن از آن استفاده کنید.راه های مختلفی وجود دارد حتی با انتشار یک عکس ، یک کلیپ و ...
دوستان ، امروز سلاحی که دشمن در مقابل ما به دست گرفته مخرب تر از توپ و تانک است.
کمی بیشتر فکر کنیم...
با همه این توصیفات اعضای گروه جهاد مجازی می دانند که فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَکِنَّ اللّهَ قَتَلَهُمْ وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَکِنَّ اللّهَ رَمَى وَلِیُبْلِیَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْهُ بَلاء حَسَنًا إِنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ       و شما آنان را نکشتید بلکه خدا آنان را کشت و چون [ریگ به سوى آنان] افکندى تو نیفکندى بلکه خدا افکند [آرى خدا چنین کرد تا کافران را مغلوب کند] و بدین وسیله مؤمنان را به آزمایشى نیکو بیازماید قطعا خدا شنواى داناست .
به جهاد مجازی بپیوندید...اگر طرح یا نظری جهت انجام حرکت های مختلف به ذهنتان می رسد با ما در میان بگذارید

جبروتهم تحت اقدام حزب الله
عظمت آنها زیر گام های حزب الله است

منبع:

http://vjihad.parsiblog.com/

بخوان خدای خویش را

بخوان تا اجابت کند...

به آسمان نگاه کن‌ ... به جشن و شادی فرشتگان

برای تو سفره ای گشوده اند

از نور و عبادت

پس مطهر و پاک مهمان خداوند باش

فرصتی که تنها نصیب تو شده است

آن را از دست مده

 

ترجمه خطبه پیامبر اکرم (ص) ، حین فرارسیدم ماه مبارک رمضان ؛

امام رضا علیه السلام ـ به نقل از پدرانش علیهم السلام، از امام على علیه السلام ـ : روزى ، پیامبر خدا براى ما خطبه خواند و فرمود :


«اى مردم! همانا ماه خدا ، همراه با برکت و رحمت و آمرزش ، به شما روى آورده است ؛ ماهى که نزد خدا برترینِ ماه هاست و روزهایش برترینِ روزها ،

شب هایش برترینِ شب ها و ساعاتش برترینِ ساعات است .

ماهى است که در آن به میهمانى خدا دعوت شده اید و از شایستگانِ کرامت الهى قرار داده شده اید .

نَفَس هایتان در آن ، تسبیح است ، خوابتان در آن ، عبادت ، عملتان در آن ، پذیرفته و دعایتان در آن ، مورد اجابت است .

پس با نیّت هاى راست و دل هاى پاک ، از پروردگارتان بخواهید تا براى روزه دارىِ آن و تلاوت کتاب خویش ، توفیقتان دهد ؛

چرا که بدبخت ، کسى است که در این ماه بزرگ ، از آمرزش الهى محروم بماند .

با گرسنگى و تشنگى خود در این ماه ، گرسنگى و تشنگىِ روز قیامت را یاد کنید ؛ به نیازمندان و بینوایانتان صدقه بدهید ؛

به بزرگان خود احترام ، و بر کوچک هایتان ترحّم ، و به بستگانتان نیکى کنید ؛ زبانتان را نگه دارید ؛ چشم هایتان را از آنچه نگاه به آن حلال نیست ، بپوشانید ؛

گوش هایتان را از آنچه شنیدنش حلال نیست ، فرو بندید ؛ به یتیمان مردم ، محبّت کنید تا بر یتیمان شما محبّت ورزند ؛

از گناهانتان به پیشگاه خداوند توبه کنید ؛ در هنگام نمازها ، دستانتان را بر آستان او به دعا بلند کنید ، که آن هنگام (وقت نماز) ، برترینِ ساعت هاست

و خداوند با نظر رحمت به بندگانش مى نگرد و هر گاه با او مناجات کنند ، پاسخشان مى دهد و چون او را صدا بزنند ، جوابشان مى گوید و چون او را بخوانند ،

اجابتشان مى کند .

اى مردم! جان هاى شما در گرو کارهاى شماست ، پس با آمرزش خواهى خود ، آنها را آزاد سازید ؛ و پشت هاى شما از بار گناهانتان سنگین است ،

پس با طول دادن سجده هاى خود ، آنها را سبک کنید ، و بدانید که خداوند ـ که یادش والاست ـ به عزّت خود ،

سوگند خورده است که نمازگزاران و سجده کنندگان را عذاب نمى کند و در روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان [براى حساب ]مى ایستند ،

آنان را با آتش ، هراسان نمى سازد .

اى مردم ! هر که از شما در این ماه ، روزه دارى را افطار دهد ، پاداش او براى آن ، نزد خدا ، آزاد کردن یک برده و آمرزش گناهان گذشته اوست» .

پس گفتند : اى پیامبر خدا ! همه ما توانایىِ این کار را نداریم!

پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود : «خود را از آتش نگه دارید ، هر چند با یک دانه خرما ؛ مخود را از آتش نگه دارید ، هر چند با یک جرعه آب .

اى مردم! هر کس اخلاقش را در این ماه ، نیکو سازد ، براى او وسیله عبور از صراط خواهد بود ، در آن روز که گام ها بر صراط مى لغزد ؛

و هر کس در این ماه بر بردگان خود آسان بگیرد ، خداوند حساب او را سبک خواهد گرفت ؛ و هر کس در این ماه ، شرّ خود را [از دیگران] باز دارد ،

خداوند در روز دیدارش ، غضب خویش را از او باز خواهد داشت ؛ و هر که در این ماه ، یتیمى را گرامى بدارد ، در روز دیدار ، خداوند ، گرامى اش خواهد داشت ؛

و هر که در آن به خویشاوند خود نیکى کند ، در روز دیدار ، خداوند با رحمتش به او نیکى خواهد کرد ؛ و هر کس در آن از خویشان خود ببُرد ، خداوند در روز دیدار ،

رحمتش را از او قطع خواهد نمود ؛ و هر کس در آن ، نماز مستحبّى بخواند ، براى او دورى از آتش ، نوشته مى شود ؛ و هر کس واجبى را در آن ادا کند ،

پاداش کسى را دارد که هفتاد واجب را در ماه هاى دیگر ، ادا کرده است ؛

و هر کس در آن بر من زیاد صلوات بفرستد ، خداوند در روزى که وزنه اعمال ، سبک مى شود ، وزنه اعمال او را بیفزاید ؛

و هر کس در آن ، آیه اى از قرآن تلاوت کند ، پاداش کسى را دارد که در ماه هاى دیگر ، ختم قرآن کرده است .

اى مردم! در این ماه ، درهاى بهشت ، بازند . پس ، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما نبندد ؛

و درهاى دوزخ ، بسته اند . پس ، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما نگشاید ؛ و شیطان ها در بندند .

پس ، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما مسلّط نسازد» .

من(علی .ع) برخاستم و گفتم : اى پیامبر خدا! برترینِ کارها در این ماه چیست؟

فرمود : «اى ابو الحسن! برترینِ کارها در این ماه ، پرهیز از حرام هاى الهى است» . سپس گریست .

گفتم : اى پیامبر خدا! سبب گریه شما چیست؟

فرمود : «اى على! بر این مى گریم که حرمت تو را در این ماه مى شکنند . گویا مى بینم تو در حال نماز براى پروردگار خویشى ،

که نگون بخت ترینِ اوّلین و آخرین ، همو که برادر پى کننده ناقه قوم ثمود است ، برمى خیزد و بر فرق سرت ضربتى مى زند و محاسنت ، از خون سرت ،

رنگین مى شود» .

گفتم : اى پیامبر خدا! آیا در آن حالت ، دینم سالم است؟

فرمود : «دینت ، سالم است» .

سپس فرمود : «اى على! هر کس تو را بکشد ، مرا کشته است و هر کس تو را دشمن بدارد ، مرا دشمن داشته است و هر کس تو را ناسزا گوید ،

مرا ناسزا گفته است ؛ چرا که تو از من هستى ، همچون جان من . روح تو ، از روح من است و سرشت تو ، از سرشت من .

خداى متعال ، من و تو را آفرید و من و تو را برگزید و مرا براى پیامبرى ، و تو را براى امامت ، انتخاب کرد .

هر کس امامت تو را انکار کند ، نبوّت مرا انکار کرده است .

اى على! تو وصىّ من ، پدر فرزندان من ، همسر دختر من و جانشین من بر امّتم هستى ، در حال حیاتم و پس از مرگم

فرمان تو ، فرمان من است و نهى تو ، نهى من است . سوگند به خدایى که مرا به نبوّت برانگیخت و مرا بهترینِ آفریدگان قرار داد ،