به  شرار دل می سوزم به تمامی وجود     بسم رب الشهداء ، یکی بود یکی نبود

 یکی بود یکی نبود ، زیر گنبد کبود            روزای جبهه و جنگ روز ای قشنگی بود

روزایِِ قشنگی بود روزایِ سختِ جدایی      کاشکی جنگ تموم  نمی شد می شدیم کربلایی 

 توی جنگِ جبهه ها یه بچه ی کوچیک بودم    نبودم جبهه ولی من به اونا نزدیک بودم

 خاطرات اون روزا هیچ وقت زیادم نمی ره     مرغ دل به یاد تابوت شهید پر می گیره

 مادری چشمش به در چرا عزیزم نیومد  بعد  ِ  چند روز پسرش به روی ِ دستا می اومد

 اما بعدِ جبهه ها ما از خوبا جدا شدیم      لباس  ِ خاکی فراموش شد و بی وفا شدیم

 یا ابا صالح پس کی می آیی ؟؟؟؟  

ادامه مطلب...

 http://emamsajad.blogfa.com/

 توجه.... توجه ....

 وبلاگ خبری و اطلاع رسانی بسیج خواهران مسجد امام سجاد علیه السلام بروز شد. 

http://emamsajad.blogfa.com/

آیا میدانی چرا خداوند شیطان را از درگاه خود راند و برای همیشه او را طرد کرد؟
چون فرمان خداوند را برای سجده‏ی بر انسان اطاعت نکرد.
اما بی وفایی برخی آدمیان را بنگر که از خدا رو بر میگردانند و حلقه ی بندگی شیطان به گردن می‏آویزند!
رسول خدا(ص) می‏فرمایند : خداوند به چنین انسانهایی خطاب می‏کند :
من به خاطر تو شیطان را طرد کردم ؛ اما تو او را دوست خود گرفتی و به اطاعت او در آمدی ؟!

المراقبات میرزا جواد آقا ملکی تبریزی

الهی...!
شهیدان عشق ، پای در راه نهادند ، زمین را طی کردند و مرکب نفس را پی ، رفتند و رسیدند ، دیدند آنچه شنیدند . اما ما در جبهه ی نفس در اولین منزل ، در خط دل ماندیم و از روی تو خجل گشتیم.

عمری ز کمند نـفس ، غافل ماندیم            سیلاب گناه آمد و در گل ماندیم
آن خط شکنان ز خط خون بگذشتند           ما پـشت موانـع خـط دل مـانـدیـم

با تشکر از وبلاگ

http://bavelayat.parsiblog.com/

نام کتاب: الفقه الاسلامى - احکام جهاد
نویسنده: آیت الله حاج سید محمد تقى مدرسى

با چه کسانى جهاد کنیم؟
قرآن کریم:
1 - )وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ حُسْناً وَإِن جَاهَدَاکَ لِتُشْرِکَ بِی مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ‏عِلْمٌ فَلاَ تُطِعْهُمَا إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ(256)).
»ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکى کند و اگر آن دو تلاش کنندکه براى من همتایى قائل شوى که به آن علم ندارى، از آنها پیروى نکن. بازگشت شمابه سوى من است و شما را از آنچه انجام مى‏دادید با خبر خواهم ساخت.«
2 - )یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ جَاهِدِ الْکُفَّارَ وَالْمُنَافِقِینَ وَاغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ‏وَبِئْسَ الْمَصِیرُ(257)).
»اى پیامبر! با کافران و منافقان جهاد کن و بر آنها سخت بگیر و جایگاه‏شان جهنّم‏است و چه بد سرنوشتى است.«
3 - )فَلا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَجَاهِدْهُم بِهِ جِهَاداً کَبِیراً(258)).
»از کافران اطاعت نکن و بوسیله آن ]= قرآن‏[ با آنان جهاد بزرگى بنما.«
مؤمنان براى رسیدن به خشنودى خداوند و نیل به رستگارى و تحقّق‏اهداف و آرمانهاى بلندى که خداوند براى بندگان مطیع خود در نظر گرفته‏است، تنها به جهاد در راه خدا توسّل مى‏جویند و به وسیله جهادمى‏خواهند به حضرت حق تقرّب پیدا کنند.
مؤمنان هیچگاه از جهاد در همه سطوح و در همه ابعاد دست‏نمى‏کشند. و هر جا که در راه پیاده کردن احکام دین با مانعى مواجه شوند،در رفع آن و هموار ساختن راه، وارد مبارزه سخت و تلخى مى‏شوندوبا توکّل بر خداوند، همه توان و تلاش خود را به کار مى‏بندند.
موانعى که ممکن است در راه حرکت مستمرّ مؤمن به سوى خداوندایجاد شوند و او را از این حرکت باز دارند امورى است که خداوند متعال‏در آیه شریفه ذیل بطور مختصر بیان داشته است:
)قُلْ إِن کَانَ آبَاؤُکُمْ وَأَبْنَاؤُکُمْ وَإِخْوَانُکُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ وَعَشِیرَتُکُمْ وَأَمْوَالٌ‏اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَمَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیْکُم مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ‏وَجِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى‏ یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لاَیَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ(259)).
»بگو اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و طائفه شما، و اموالى که به‏دست آورده‏اید، و تجارتى که از کساد شدنش مى‏ترسید، و خانه‏هایى که به آن علاقه‏دارید، در نظرتان از خداوند و پیامبرش و جهاد در راهش محبوبتر است، در انتظاراین باشید که خداوند عذابش را بر شما نازل کند! و خداوند جمعیت نافرمانبردار راهدایت نمى‏کند.«
گاهى محیط خانوادگى یا قبیله‏اى یا شرایط اقتصادى و یا سیاسى در راه‏اجراى احکام و مقررات دین، مانع ایجاد مى‏کند، شخص مؤمن با توکّل برخداوند در مقابل همه آنان مى‏ایستد و مبارزه مى‏کند.
حدیث شریف:
1 - اصبغ بن نباته از حضرت امیرالمؤمنین‏علیه السلام روایت مى‏کند که‏آن‏حضرت در یک حدیث طولانى فرمود:
»... والجهاد على أربع شعب: على الأمر بالمعروف والنهی عن المنکر، والصدق فی‏المواطن وشنئان الفاسقین. فمن أمر بالمعروف شدّ ظهر المؤمن، ومن نهى عن المنکر أرغم‏أنف الشیطان، ومن صدق فی‏المواطن قضى الذی علیه، ومن غضب للَّه تعالى غضب‏اللَّه له«(260).
»جهاد بر چهار شعبه است: امر به معروف، نهى از منکر، مقاومت صادقانه درسختیها، و خشم و دشمنى با فاسقان. پس کسى که امر به معروف نماید، مؤمنان راپشتیبانى کرده است. و کسى که نهى از منکر نماید، بینى شیطان را به خاک مالیده‏است، و کسى که در برابر سختیها صادقانه مقاومت نماید، تکلیفى را که بر او بوده به‏انجام رسانده است، و کسى که براى خدا غضب کند، خدا هم براى او غضب مى‏کند.«
2 - باز هم حضرت على‏علیه السلام فرمود:
»زکاة الشجاعة الجهاد فی سبیل اللَّه«(261).
»زکات شجاعت و دلاورى، جهاد در راه خداست.«
3 - باز هم حضرت على‏علیه السلام فرمود:
»جاهدوا فی سبیل اللَّه بأیدیکم، فإن لم تقدروا فجاهدوا بألسنتکم، فإن لم تقدروافجاهدوا بقلوبکم«(262).
»در راه خدا با دستان‏تان جهاد کنید، اگر نتوانستید با زبان‏هاى‏تان جهاد نمایید،و اگر نتوانستید با دلهاى‏تان جهاد کنید.«
4 - فضیل بن عیاض مى‏گوید: از امام صادق‏علیه السلام پرسیدم که جهادواجب است یا سنّت؟ امام‏علیه السلام فرمود:
»جهاد بر چهار قسم است. دو قسم آن واجب است و قسم سوم سنّت است. امّا جزدر کنار واجب انجام نمى‏شود و قسم چهارم سنّت است.
امّا دو قسم واجب عبارتنداز: مبارزه با نفس در برابر گناهان و معصیت خداوندواین بزرگترین جهاد است، و پیکار با کفّارى که به شما نزدیک هستند، نیز واجب‏است. امّا جهادى که سنّت است ولى جز با واجب برپا نمى‏شود این است که جهاد بادشمن بر همه امّت واجب است و اگر همگى ترک کنند، عذاب الهى دامنگیر همه آنان‏مى‏شود، امّا در همین مورد، براى امام سنّت است که همراه امّت به میدان جنگ برودو با دشمن نبرد کند. امّا جهاد سنّت، هر سنّتى است که انسان آن را برپا دارد و در راه‏احیا و برپاداشتن آن مجاهدت نماید، زیرا کار و کوشش دراین راه از بهترین اعمال‏وموجب احیاى سنّت است. پیامبر گرامى اسلام‏صلى الله علیه وآله فرمود: کسى که سنّت حسنه‏اى‏ایجاد کند و برپادارد، براى او است پاداش آن سنّت و پاداش همه کسانیکه بدان عمل‏مى‏کنند، بدون اینکه از پاداش خود آنان چیزى کاسته شود.(263)»
تفصیل احکام‏
بر انسان واجب است که با استفاده از نیرویى که خدا به او داده، احکام‏دین را برپا بدارد، و در برابر هر کسى که مانع او دراین راه شود مبارزه کندهر چند که پدر و مادر او یا برادرانش یا همسر یا طایفه و یا قوم او باشد. درسطور ذیل این شاخه‏هاى جهاد را شرح مى‏دهیم:

ادامه مطلب پستهای بعدی

منبع:

http://www.almodarresi.com/Persian/fbook/33/index.htm

احکام جهاد
 

مسأله 2250: جهاد بر دو قسم است: 1 ـ جهاد با نفس، یعنى انسان خود را بر بجا آوردن واجبات و خوبیها و ترک محرّمات و بدیها وادار نماید. 2 ـ جهاد با کفّار و بغات.

مسأله 2251: جهاد با نفس، واجب عینى است، یعنى بر هر مسلمانى واجب است، امّا جهاد با کفّار و بغات در صورتى که شرایط آن جمع شود واجب کفایى است، یعنى اگر عدّه‏اى به مقدار کفایت آن را انجام دهند از دیگران ساقط مىشود و چنانچه هیچکس قیام نکند، همه گناه کرده اند.

مسأله 2252: جنگ در اسلام، بسیار محدود، پاکیزه و با شرایط خاصى بوده است و حتىالمقدور باید از خون ریزى و جنگ افروزى اجتناب شود و تمام جنگهاى پیامبر(ص) و امیر مؤمنان(ع) دفاعى بوده است، گرچه جنگ ابتدایى نیز در بعضى موارد جایز مىباشد.

مسأله 2253: جنگ، صلح، و مانند آن، از مسائلى که به تمام مردم مربوط مىشود، باید زیر نظر شوراى فقهاى مراجع باشد.

مسأله 2254: جهاد با کفّار، یا ابتدایى است، یعنى مسلمانان طبق شرایط خاصى، براى جهاد با کفّار لشکر کشى مىنمایند و یا دفاعى است، یعنى براى دفاع از کشور اسلامى، جنگ مىکنند.

مسأله 2255: وجوب جهاد بر انسان چند شرط دارد: 1 ـ بلوغ 2 ـ عقل 3 ـ آزاد بودن 4 ـ مرد بودن 5 ـ پیر نبودن 6 ـ کور یا زمین گیر نبودن و همچنین نباید مرضى داشته باشد که مانع رفتن به جهاد شود 7 ـ داشتن اسلحه براى جهاد 8 ـ اجازه امام معصوم(ع) یا نایب او. و درعصر حاضر، باید با اجازه شوراى فقهاى مراجع باشد.

مسأله 2256: در چهار ماه حرام، یعنى رجب، ذىالقعده، ذىالحجة و محرّم جهاد ابتدایى حرام است، اما اگر کفّار هجوم کنند، دفاع واجب مىشود.

مسأله 2257: جهاد ابتدایى تنها براى گسترش قوانین حیات بخش الهى و نجات مظلومین جهان مىباشد، البته در صورتى که مسلمانان تمکّن داشته و شوراى فقهاى مراجع، اجازه بدهند و راه دیگرى جز جهاد وجود نداشته باشد.

مسأله 2258: کسانى که با آنها جهاد مىشود عبارتند از: 1 ـ کفار محارب، یعنى کافرهایى که با مسلمانان در حال جنگند، کتابى باشند یعنى یهود، نصارى و مجوس. و یا غیر کتابى، مانند بقیه کفار. 2 ـ اهل ذمّه، یعنى کفارى که در ذمّه و پناه اسلام بوده، اگر به شرایط مقرره عمل نکنند. 3 ـ کسانى که بر علیه امام معصوم(ع) خروج کرده اند، مانند اهل جمل، صفین و نهروان. 4 ـ کسانى که مصداق آیه شریفه (فان بغت احداهما على الاخرى) باشند.

مسأله 2259: برخورد اسلام با کفّار، بهترین برخورد انسانى و اخلاقى مىباشد. و با مراجعه به سیره پیامبر(ص) و امیر مؤمنان(ع) روشن مىشود که چگونه کفّار و اقلیتهاى مذهبى با کمال آسایش در کشورهاى اسلامى زندگى مىکردند و اگر جنگى نیز در مىگرفت، با کمترین تلفات و خونریزى به پایان مىرسید که نه پیش از پیامبر(ص) و امیر مؤمنان(ع) و نه بعد از آن دو بزرگوار، در تاریخ هرگز سابقه نداشته است.

مسأله 2260: کفّار از نظر اسلام برچند قسمند: 1 ـ کفّار معاهد، یعنى کفارى که با مسلمانان معاهده و پیمان داشته باشند. 2 ـ کفار محاید، یعنى کفارى که کار به کار مسلمانان نداشته باشند. 3 ـ کفّار محارب، یعنى کفارى که با مسلمانان جنگ داشته باشند. 4 ـ کفّار اهل ذمّه، یعنى کفارى درذمّه و پناه مسلمانان باشند. و تنها با کفّار محارب، جنگ مىشود.

مسأله 2261: چنانچه کفّار اهل کتاب با مسلمانان طرف شوند، بین چند چیز مخیّر مىباشند. 1 ـ اسلام بیاورند. 2 ـ جزیه بدهند. یعنى در هر سال مبلغى به حاکم اسلامى بپردازند تا در پناه مسلمانان زندگى کنند. 3 ـ اگر به هیچ کدام راضى نشدند طبق نظر شوراى فقهاى مراجع، با آنها جنگ مىشود.

مسأله 2262: بنا بر مشهور، از کفّار غیر اهل کتاب، جزیه قبول نمىشود، گرچه بعید نیست در حکم اهل کتاب باشند.

مسأله 2263: مقصود از اهل کتاب: مسیحیان، یهودیان و مجوسیان مىباشد.

مسأله 2264: ستاره پرستان، هندوها، کنفوسیوسها و بودائیان از اهل کتاب نیستند، گرچه ظاهرا صائبه در اصل داراى دین بوده اند.

مسأله 2265: جزیه، مالى است که دولت اسلامى، از کفّار ذمّى، طبق قرارداد فیمابین، در مقابل حمایت خود از آنان، مىگیرد. و همانگونه که بر مسلمانان، خمس و زکات واجب است، از کفّارى که در پناه اسلام هستند جزیه دریافت مىشود، تا جان، ثروت و ناموس آنها در امان باشد، پیامبر اسلام(ص) فرمودند: کسى که کافر ذمّى را آزار دهد مرا آزار داده است.

مسأله 2266: قرارداد ذمّه داراى شرایطى است، از جمله: 1 ـ هر سال مقدارى از اموال خود را طبق توافق حاصله بپردازند و در مقابل، از آنها خمس و زکات دریافت نمىشود. 2 ـ به قوانین عمومى کشور اسلامى، احترام بگذارند مانند قانون رانندگى. 3 ـ مسلمانان را اذیت نکنند. 4 ـ تظاهر به محرّمات ننمایند، مثلاً در اماکن عمومى شرابخوارى نکرده، گوشت خوک نخورند، ولى در محدوده خود، آزادند و در مواردى که قانون الزام، شامل آنها مىشود، مىتوانند به قوانین خود، عمل نمایند.

مسأله 2267: کسانى که علیه امام معصوم(ع) خروج کنند، هرگاه جمعیتى را تشکیل دهند، در حکم کفّار مىباشند و چنانچه جمعیت و حزبى را تشکیل نمىدهند، در صورت وقوع جنگ تنها باید آنها را متفرّق نمود، از این رو کسانى را که از جنگ فرار مىکنند، نباید کشت و نباید مجروحین و اسیران را از بین برد.

مسأله 2268: در صورت جنگ با کفار، فرار جایز نیست، مگر براى امور زیر: 1 ـ جاى وسیعترى بیابد، تا بهتر بتواند جنگ کند. 2 ـ اسلحه خود را اصلاح کند. 3 ـ نزد آب باشد و یا به آفتاب پشت کند. 4 ـ به دیگر مسلمانان ملحق شود، و دسته جمعى جنگ کنند. 5 ـ براى آنچه باعث پیروزى شود.

مسأله 2269: در زمان جنگ، کندن درختها، مسلّط کردن آب، آتش زدن، سم پاشى کردن و شبیخون زدن، مکروه مىباشد.

مسأله 2270: بچه‏ها و زنهاى یاغیان را نمىتوان به بردگى گرفت و اموالى که لشکر اسلام بر آن مسلّط نشده، به ملک کسى در نمىآید.

مسأله 2271: کشتن بچه ها، زنها و مانند آنها جایز نیست. و همچنین کشته‏هاى کفّار را نباید تکه تکه کرد.

مسأله 2272: از بچه ها، اشخاص ابله، دیوانه، زنها، سالخوردگان، نابینایان و کسانى که بر اثر بیمارى زمین گیر هستند، جزیه گرفته نمىشود.

مسأله 2273: کمترین مقدار جزیه، اندازه‏اى است که اسم جزیه، بر آن صدق کند و بالاترین حد آن، به اندازه توان آنهاست و باید زیر نظر شوراى مراجع باشد.

مسأله 2274: کسى که براى عموم کفّار قرار داد ذمّه مىبندد و به آنها پناه مىدهد، باید از طرف امام معصوم(ع) یا نایب او باشد و در او بلوغ و عقل شرط است.

مسأله 2275: فرد مسلمان مىتواند براى بعضى از کفّار، عقد ذمّه ببندد و بگوید: (تو در ذمّه و پناه اسلام هستى).

مسأله 2276: اگر کافر حربى، به خیال امان، یعنى گمان کند مسلمانان به او امان داده اند، وارد کشور اسلامى شود، نمىتوان او را کشت و باید به جاى خود، باز گردانده شود.

مسأله 2277: هرگاه کفّار ذمّى به دارالحرب ملحق شوند، مدّت امان آنها تمام مىشود.

مسأله 2278: اموال، بچه‏ها و خانواده اهل ذمه، محترم و حکم خود ذمى را دارند.

مسأله 2279: اگر کافر ذمّى یا غیر ذمّى، مسلمان شود، اسلام او قبول مىشود و در حکم بقیه مسلمانان خواهد بود.

مسأله 2280: اسلام، یعنى: شهادت دادن به یگانگى خدا و پیامبرى حضرت محمد(ص) و التزام به احکام اسلام.

مسأله 2281: بدون هیچ اشکال و اختلافى، اسلام آوردن کفّار پذیرفته مىشود، بلکه یکى از ضروریات مىباشد و در این مورد فرقى بین اقسام کفر و یا اقسام اسلام نیست، امّا در فرقه‏هاى اسلامى که به کفر محکوم هستند، انتقال از کفر به یکى از این فرقه ها، انتقال از کفر به کفر است و احکام کفر جدید بر آن پیاده مىگردد، مثلاً اگر یک مسیحى، مسلمان ناصبى شد، جزیه از او ساقط و احکام ناصبیان را دارد.

مسأله 2282: عنوان اسلام بر کسى که مذهب خود را تغییر دهد جارى و پابرجاست، مثلاً اگر کسى از تسنّن به تشیّع و برعکس، یا از حنفى به مالکى و بر عکس، و یا از اثنى عشرى به شش امامى و برعکس منتقل شود، حکم اسلام بر او باقى خواهد ماند.

مسأله 2283: کسى که ازاسلام به کفر بگرود، احکام مرتدّ فطرى یا ملّى بر او جارى مىشود و مرتدّ فطرى نیز توبه‏اش مقبول است.

مسأله 2284: کافرى که دینش را تغییر دهد، چنانچه از یکى از اقسام اهل کتاب به یکى دیگر از آنها بگرود، یا از غیر اهل کتاب به دین اهل کتاب در آید، پذیرفته خواهد شد، امّا عکس آن قبول نمىشود، مثلاً اگر یک مسیحى مشرک گردید، پذیرفته نخواهد شد، مگر از موارد قانون الزام باشد

حضرت امام خمینی (ره):

قوای خودتان را مجهز بکنید و تعلیمات نظامی پیدا کنید و به دوستانتان تعلیم دهید، به همه اشخاصی که همین راه رامی روند تعلیمات نظامی بدهید مملکت اسلامی باید همه اش نظامی باشد و تعلیمات نظامی داشته باشد

وبلاگ پایگاه خبری و اطلاع رسانی بسیج خواهران مسجد امام سجاد علیه السلام بروز شد....

http://emamsajad.blogfa.com/