جهاد با قوم‏
جهاد با قوم به معناى: برائت از کفّار و دورى گزیدن از جامعه کفر وبرائت از منافقان و رویارویى با آنان و مقابله با طاغوت و تمرّد و اعتراض‏بر سلطه ستمگر است. این نوع از جهاد بیشتر از موارد دیگر به کار برده‏مى‏شود، و متون دینى و آیات و روایات هم بیشتر در اطراف همین محوروارد شده است. به عبارت دیگر آنچه از آیات قرآن کریم در ذهن تبادرمى‏کند و آنچه پیامبران الهى با امّت‏هاى خود، و اولیاى الهى در برخوردبا سایر جامعه‏هاى جاهلى انجام دادند، همین بُعد از جهاد است. در فصل‏بعدى محورهاى این نوع از جهاد و انگیزه‏ها و عوامل و اهداف آن را شرح‏خواهیم داد.

جهاد با طایفه و قبیله‏
طایفه و قبیله انسان نیز نوعى از ولایت را بر او اعمال مى‏کند، و گاهى‏احساس ضعف و ناتوانى هم انسان را وادار مى‏سازد که تسلیم این ولایت‏شود. البتّه این نوع ولایت، در داخل چارچوب دین، احکام و مقرّرات آن،قابل قبول است، امّا اگر از حدود و ثغور دین تجاوز کند مردود خواهدبود، و لذا خداوند به پیامبرش‏صلى الله علیه وآله دستور داد که بستگان نزدیک و طایفه‏خود را انذار دهد و به اسلام دعوت کند. خداوند سبحان فرمود:
)وَأَنذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ(269)).
»و خویشاوندان نزدیکت را انذار کن.«
انذار دادن نوعى از جهاد است زیرا کسى که فردى را انذار مى‏دهد، درواقع او را تهدید مى‏کند و ادامه روابطش را با او به قبول دعوتش مشروطمى‏سازد. خداوند داستان حضرت ابراهیم‏علیه السلام و پیروان او را در برخورد باقوم‏شان و بیزارى جستن از آنان را براى ما مثل مى‏آورد و چنین بیان‏مى‏کند:
)قَدْ کَانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِی إِبْرَاهِیمَ وَالَّذِینَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُمِنکُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ کَفَرْنَا بِکُمْ وَبَدَا بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغَضاءُ أَبَداًحَتَّى‏ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِیمَ لِأَبِیهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَکَ وَمَا أَمْلِکُ لَکَ مِنَ اللَّهِ مِن‏شَی‏ءٍ رَبَّنَا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنَا وَإِلَیْکَ أَنَبْنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ(270)).
»براى شما سرمشق خوبى در زندگى ابراهیم و کسانى که با او بودند وجودداشت، در آن هنگامیکه به قوم خود گفتند: ما از شما و آنچه غیر از خدا مى‏پرستید.بیزاریم، ما نسبت به شما کافریم و میان ما و شما عداوت و دشمنى همیشگى آشکارشده است تا آن زمان که به خداى یگانه ایمان بیاورید، جز آن سخن ابراهیم که به‏پدرش گفت که براى تو آمرزش طلب مى‏کنم و در عین حال در برابر خداوند براى تومالک چیزى نیستم، پروردگارا! ما بر تو توکّل کردیم و به سوى تو بازگشتیم و همه‏فرجامها به سوى توست.«
از این آیه چنین الهام مى‏گیریم که ایمان انسان کامل نمى‏گردد، بلکه‏اصلاً تحقّق پیدا نمى‏کند مگر اینکه انسان از کافر، بیزارى بجوید هر چنداز ارحام و بستگان نزدیک او هم باشد، و مبارزه و جهاد انسان بر ضد طایفه‏و قبیله کافرش از همان وقتى آغاز مى‏گردد که از قید ولایت و سلطه قبیله‏خارج شده و به ولایت خداوند سبحان داخل مى‏گردد.
رابطه انسان با خانواده و اهل و تبارش نباید براساس تبعیّت مطلق‏وپیروى کورکورانه استوار باشد تا آنان هر وقت خواستند بر او اعمال نفوذکرده و فشار بیاورند.

جهاد با همسر
گاهى ممکن است مرد یا زن مسلمان در مسیر جهاد، از طرف همسرش‏تحت فشار قرار گیرد و باعث تضعیف اراده او در ادمه جهاد شود. دراین‏جاست که باید در مقابل این فشارها مقاومت کرد، و بلکه براى کسب‏رضاى خدا با آنها به مبارزه برخاست.
در روایت ابوجارود از امام باقرعلیه السلام در تفسیر آیه ذیل که مى‏فرماید:)إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ وَأَوْلاَدِکُمْ عَدُوّاً لَّکُمْ فَاحْذَرُوهُمْ( آمده است: وقتى که یکى‏از مسلمانان مى‏خواست به سوى رسول خداصلى الله علیه وآله هجرت کند، فرزند وهمسرش دامن او را گرفتند و مى‏گفتند: تو را به خدا قسم مى‏دهیم نرو و مارا تنها نگذار و گرنه بعداز تو ضایع مى‏شویم. پس برخى از مسلمانان ازخانواده خود پیروى کرده و از هجرت صرف نظر مى‏کردند و لذا خداوندآنان را هشدار داده و از اطاعت فرزندان و زنان منع کرده است، امّا برخى‏دیگر از مسلمانان، خانواده را ترک گفته و مى‏رفتند ومى گفتند: قسم به‏خدا اگر با من هجرت نکنید، خداوند ما و شما را در دارالهجره بهم‏نخواهد رساند، و ما هیچ نفعى براى شما نمى‏رسانیم، و چون خداوند آنان‏را در دارالهجره بهم رسانید، امر کرد که به خانواده خود نیکى کنند و صله‏رحم نمایند و لذا فرمود:
)وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ(.
»و اگر عفو کنید و چشم بپوشید و ببخشید، )خدا شما را مى‏بخشد(؛ چرا که‏خداوند بخشنده و مهربان است.«
در داستان همسر نوح و همسر لوط نیز درسى براى هر مرد مؤمنى‏است که از طرف زنش تحت فشار قرار مى‏گیرد تا از مسیر ایمان،منحرفش گرداند. دراین صورت تنها با پایدارى، استقامت و جهاد است‏که مى‏تواند در برابر وسوسه‏ها و تحریکات زن مبارزه کند.
در داستان همسر فرعون هم عبرتى براى هر زن مؤمنى است که‏شوهرش مى‏خواهد او را گمراه کند یا تقوایش را برباید. او باید با توکّل برخدا، مقاومت کند هر چند کارش به جدایى و طلاق یا بدتر از آن بینجامد.
با اینکه حفظ توافق و تفاهم بین زن و شوهر، اهمّیت فراوانى دارد،ولى نباید این تفاهم و همدلى به زیان دین تمام شود، و حدود و ثغور دین‏فداى روابط خانوادگى گردد، و لذا بر زن و شوهر است که حفظ دیانت‏خود را مهمتر از مسائل خانوادگى خود بدانند.

جهاد با برادران‏
انسان در خانواده‏اى تربیت مى‏شود که حلقاتى از پدران، فرزندان‏وبرادران آن را احاطه کرده است و بسیارى اوقات از سوى برادران خودمخصوصاً برادر بزرگتر تحت فشار قرار مى‏گیرد، زیرا آنان بر او نوعى‏ولایت اعمال مى‏کنند و مى‏خواهند استقلال فکرى او را سلب نمایندوگاهى هم ممکن است او را به انحراف و گمراهى بکشانند، و لذا براوست که براى پایدارى در دین خود با آنان مبارزه کند.
در داستان حضرت یوسف‏علیه السلام و برادرانش، آیاتى است براى کسى که‏در مقام عبرت آموزى باشد. برادران یوسف به او حسادت ورزیدند و او رادر چاه انداختند، امّا خداوند او را یارى فرمود. همچنین حضرت‏موسى‏علیه السلام بر برادرش هارون خشمگین شد، آنجا که دید قومش گمراه‏شده و او نتوانسته آنان را از انحراف جلوگیرى کند، و حضرت‏امیرالمؤمنین‏علیه السلام نیز آهن گداخته‏اى را به دست برادرش عقیل نزدیک‏کرد، زیرا او از على‏علیه السلام خواسته بود که از بیت‏المال، بیشتر از آنچه حق‏اوست، در اختیارش بگذارد.

 پدر و مادر بین جهاد و احسان‏
کودک در آغوش خانواده‏اش تربیت مى‏شود، خانواده را، زمینه آماده‏ومناسبى براى رشد استعدادها، شایستگى‏ها تثبیت خصلتها و عادتهاى‏خود مى‏یابد، و از محیط خانواده است که او زبان، فرهنگ و تجربیات‏تمدّن بشرى را فرامى‏گیرد. امّا هنگامیکه به بلوغ و سنّ رشد مى‏رسدوخداوند به او عقل و حکمت مى‏بخشد، افق‏هاى جدیدى از زندگى برروى او باز مى‏شود و چه‏بسا ممکن است به سوى یک رسالت‏اصلاحگرانه‏اى که قبلاً در محیط خانواده براى او معهود نبوده است،دعوت شود، دراین جا است که اوّلین فصل از مبارزه و کشمکش درزندگى او براى اصلاح و دگرگونى آغاز مى‏گردد، و او با معادله دشوارى‏مواجه مى‏شود؛ از یکسو احساس مى‏کند که باید نسبت به حقوق خانواده‏وفادار بماند، و از سوى دیگر اهداف، آرمانها و آموزه‏هاى نو او را به سوى‏خود مى‏خواند. قرآن کریم این معادله را چنین حل مى‏کند:
قرآن فرزندان را به احسان و نیکى به والدین و آراسته شدن به بالاترین‏مراتب اخلاق در رفتار با آنان و آزار نرساندن به پدر و مادر حتّى با گفتن»افّ«، سفارش مى‏کند ولى از پرستش و تسلیم مطلق در برابر آنان وشرک‏ورزیدن بواسطه آنان، و اطاعت از آنان در آنچه مخالف مقرّرات دین باشد،بطور جدّى باز مى‏دارد، زیرا محور حرکت انسان، علم و آگاهى است نه‏خدمات کورکورانه. خداوند دراین مورد یک مثال بسیار روشن ازحضرت ابراهیم‏علیه السلام که در برابر پدرش ایستادگى نمود نقل مى‏کند:
)یَا أَبَتِ إِنِّی قَدْ جَاءَنِی مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ یَأْتِکَ فَاتَّبِعْنِی أَهْدِکَ صِرَاطاً سَوِیّاً(264)).
»اى پدر! دانشى براى من آمده که براى تو نیامده است بنابراین از من پیروى کن‏تا تو را به راه راست هدایت کنم.«
حضرت ابراهیم در برابر پدر و قومش به چالش و مبارزه برخاست‏وچنین گفت:
)وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ لِأَبِیهِ آزَرَ أَتَتَّخِذُ أَصْنَاماً آلِهَةً إِنِّی أَرَاکَ وَقَوْمَکَ فِی ضَلاَلٍ‏مُبِینٍ(265)).
»بیاد بیاور هنگامى را که ابراهیم به پدرش آزر گفت: آیا بتهایى را معبودان خودانتخاب مى‏کنى؟ من، تو و قوم تو را در گمراهى آشکارى مى‏بینم.«
از بصیرتى که‏از آیات فوق بدست مى‏آید احکام زیر را استفاده مى‏کنیم:
اوّل - بر هر انسانى لازم است هنگامیکه به مرحله رشد مى‏رسد، درفرهنگ، افکار و دیدگاه‏هایش تجدید نظر کند و اگر فرهنگ و میراث‏پدرانش را، مخالف خرد یافت، باید خود شخصاً در جستجوى حقیقت‏برآید.
دوّم - بر پدران است که فرزندان خود را از اوایل کودکى به اندیشیدن‏سالم تربیت نمایند، و موهبت خرد و حکمت را در وجود آنان رشدبدهند، و میل به جستجو و کاوش را در آنان برانگیزند.
سوم - اگر پدرت تو را به تبعیت از طاغوت و تسلیم شدن در برابررژیمهاى ستم پیشه دعوت نماید، ضمن تقیّد به بهترین رفتار نیک با پدرومادر، نباید دراین مورد از آنان اطاعت کنى زیرا آنان نمى‏توانند در روزقیامت در برابر مجازات خداوند از تو دفاع کنند.
چهارم - هر نسلى متمایل است روش خود را ادامه دهد و به آن قداست‏شرعى ببخشد، ولى این یک عمل ناصواب و تشریع و بدعت است، زیراحکم، تنها حکم خداوند است و هیچ نظر یا سنّت یا تجربه دیگرى،قداست یا مشروعیّت الهى ندارد، و براى فرزندان جایز نیست که از هرحکم غیر الهى به عنوان یک حکم شرعى، تبعیّت نمایند.
پنجم - براى اینکه دین را بطور دقیق بفهمیم و حقایق و احکام آن رادرست درک کنیم باید از روش سالمى که در خود متون دینى دستور داده‏شده پیروى کنیم، ولازم نیست که همیشه از روشى که پدران ما پیشنهادمى‏کنند تبعیّت نمائیم، زیرا ممکن است روش آنان، روش سالم الهى‏نباشد و یا اینکه ممکن است پدران ما در شرایط خاصى بسر ببرند که به‏مقتضاى آن این روش را برگزیده باشند.

جهاد با فرزندان‏
گاهى فرزندان، به زندگى دنیوى آنچنان به گونه افراطى مى‏نگرندوجذب مظاهر آن مى‏شوند که از مرز شریعت هم خارج مى‏گردند، وتلاش مى‏ورزند که پدران خود را نیز به مسیر خود سوق دهند. دراین جاواجب است که پدران براى دفاع از دین و پاسدارى از خود و فرزندان خودبا آنان به مجاهدت برخیزند.
خداوند سبحان مى‏فرماید:
)یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تُلْهِکُمْ أَمْوَالُکُمْ وَلاَ أَوْلاَدُکُمْ عَن ذِکْرِ اللَّهِ وَمَن یَفْعَلْ ذلِکَ‏فَأُولئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ(266)).
»اى کسانیکه ایمان آورده‏اید، اموال و فرزندان‏تان شما را از یاد خدا غافل نکند وکسانیکه چنین کنند زیان کاران‏اند.«
و همچنان خداوند مى‏فرماید:
)یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ وَأَوْلاَدِکُمْ عَدُوّاً لَّکُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَإِن‏تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ(267)).
»اى کسانیکه ایمان آورده‏اید، بعضى از همسران و فرزندان‏تان، دشمنان شماهستند، از آنها بر حذر باشید و اگر عفو کنید و چشم بپوشید و ببخشید، )خدا شما رامى‏بخشد( چرا که خداوند بخشنده و مهربان است.«
یک چهره دیگر از مبارزه پدران با فرزندان‏شان را در راه عقیده در آیه‏ذیل مى‏خوانیم:
)وَالَّذِی قَالَ لِوَالِدَیْهِ أُفٍّ لَکُمَا أَتَعِدَانِنِی أَنْ أُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِن قَبْلِی‏وَهُمَا یَسْتَغِیثَانِ اللَّهَ وَیْلَکَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَیَقُولُ مَا هذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ(268)).
»و کسى که به پدر و مادرش مى‏گوید: اُفّ بر شما! آیا به من وعده مى‏دهید که من‏روز قیامت مبعوث مى‏شوم؟ در حالیکه پیش از من اقوام زیادى بودند )و هرگزمبعوث نشدند( و آن دو پیوسته فریاد مى‏کشند و خدا را به یارى مى‏طلبند که: واى برتو، ایمان بیاور که وعده خدا حق است، امّا او پیوسته مى‏گوید: اینها چیزى جزافسانه‏هاى پیشینیان نیست.«
داستان نوح با پسرش و تلاش او براى نجات فرزندش از غرق شدن‏واجابت نکردن پسر، عبرت خوبى است براى هر پدر مؤمنى که براى‏اصلاح فرزندش بکوشد، ولى اگر دید که او بر انحراف خود اصرارمى‏ورزد، به سرنوشتش واگذارد و جان خود را، به همراهى او، به مشقّت‏و هلاکت نیندازد.
امروز که ملّتهاى ما، در معرض تهاجمات پى درپى ایدئولوژیهاى‏ویرانگر و فرهنگهاى کفر و شرک قرار گرفته‏اند، بر ماست که در برابر این‏تهاجم به جهاد برخیزیم و از غرق شدن فرزندان خود دراین موجهاوجریانها جلوگیرى نماییم.

فروع دین اسلام بسیار است و ما به ذکر ده‏تاى آن مى‏پردازیم:
1 ـ نماز.
2 ـ روزه.
3 ـ خمس.
4 ـ زکات.
5 ـ حج.
6 ـ جهاد.
7 ـ امر به معروف.
8 ـ نهى از منکر.
9 ـ تولى.
10 ـ تبرى.
باید دانست که احکام و دستورات دیگرى مانند خرید و فروش، ازدواج، قصاص، دیات، قضاوت و... از فروع دین است.
http://www.al-shia.com/html/far/books/fegh/anche-mosalman/03.htm

 امر به معروف

امر به معروف از فروع مهم اسلام است، (معروف) آن است که اسلام بدان امر نموده، و انجام آن را واجب گردانیده مانند نماز، روزه، پرداخت حقوق مستمندان و رعایت قوانین مهم اسلامى...
یا آنکه اسلام بدان امر نموده ولى انجامش را واجب نکرده است، مانند، اطعام مستمندان و پذیرائى از میهمان و اخلاق نیکو و تعلیم بى‏سوادان و مانند اینها...
بنابر این امر نمودن به قسم اول واجب و به قسم دوم مستحب است: امر به معروف داراى چهار شرط است:
1 ـ امرکننده بایستى اول خودش خوب و بد را تمیز دهد سپس امر و نهى نماید.
2 ـ احتمال تاثیر بدهد.
3 ـ در صورتى که طرف در عمل زشت خود اصرار ورزد.
4 ـ از امر به معروف زیان قابل توجهى روى ندهد.

 نهى از منکر

و آن نیز از فروع مهم اسلام است: مسلمانان به جهاتى چند بر ملتهاى دیگر برترى دارند، مهمترین سبب این برترى اجراى وظیفه امر به معروف و نهى از منکر است که خداوند متعال مى‏فرماید: (شما مسلمانان از میان مردم بهترین ملت‏هائید، براى آنکه به کار نیک امر و از رفتار ناشایست نهى مى‏نمائید(4).
(منکر): آن است که اسلام ما را از آن باز داشته است مانند شراب، قمار، ربا، زنا، خوردن مال مردم بدون رضایت و مانند اینها یا آنکه اسلام آنرا مکروه دانسته است، مانند یاوه‏گوئى خوابیدن بین طلوعین و مانند آن...
نهى از آنچه در اول گفتیم واجب و از مکروهات مستحب است.
شرایط چهارگانه که در امر بمعروف گفته شد در نهى از منکر نیز رعایت مى‏گردد. نهى از منکر داراى مراتبى است:
1 ـ نهى قلبى، به اینکه قلبا از وقوع منکر بىزار باشد.
2 ـ نهى باصورت، مانند روگردانیدن از بجاآورنده منکر.
3 ـ نهى زبانى، با پند و اندرز، تا برسد به سرزنش و پرخاش.
4 ـ نهى با دست، مانند زدن، تا آنگاه که زیان قابل توجهى پدید نیاید.
امر به معروف و نهى از منکر، دو دستور واجب و در نهایت اهمیت است، تا آنجا که پیغمبر اسلام(ص) فرمودند:
(تمامى کارهاى نیک در برابر جهاد در راه خدا مانند قطره ایست، نسبت به دریا و همه کارهاى نیکو و جهاد در برابر امر به معروف و نهى از منکر مانند قطره‏اى است در مقابل دریائى بى‏کران).
ولى متأسفانه کمتر کسانى هستند که به این دو واجب عمل کنند، حضرت باقر(ع) فرموده است:
(در آخرالزمان مردمى هستند که امر به معروف و نهى از منکر را واجب نمى‏شمارند، مگر آنجا که براى آنان زیانى در کار نیست و پیوسته، براى خود وقت گذرانى و عذرتراشى مى‏کنند، اینجا است که خداوند آنان را مورد خشم خود قرار خواهد داد).

جهاد
جهاد از امورى است که بر مسلمانان واجب شده و معنى آن جنگیدن براى پیشرفت اسلام است، با چند دسته جهاد واجب است:
1 ـ با کفار و یا بت پرستان، یا منکرین خداوند و مانند آن، ولى جنگ با آنان صرفا به خاطر فتح و پیروزى نیست، بلکه به خاطر گسترش عدالت و دادگرى در میان مردم، و نجات زیردستان از چنگال ستمگران و اجراى دستورات عالیه اسلام و احکام الهى است، بنا بر این تا آنجائى که ممکن است دامنه جنگ وسعت نمى‏یابد، و هرچه زودتر به خونریزى خاتمه داده مى‏شود به همین جهت مى‏بینیم که در تمام جنگهاى پیغمبر(ص) با اینکه متجاوز از هشتاد جنگ بود، به شهادت تاریخ مجموع تعداد کشته‏شدگان از مسلمانان و مشرکین بیش از یکهزار و چهارصد نفر نبوده است.
در جنگ با کفار، چنانچه طرف مقابل اسلام از اهل کتاب، مانند یهود و نصارى باشد، آنان را به انتخاب یکى از این سه راه مختار مى‏نمایند.
اول: اسلام بیاورند.
دوم: جزیه بپردازند، بدین معنى که طبق قرارداد باید سالیانه مقدارى از مال خود را به حکومت اسلام بپردازند، تا در راه مصالح عمومى مصرف گردد و در این صورت مى‏توانند با آزادى عقیده در سایه حمایت اسلام بزندگى خود ادامه دهند.
سوم: جنگیدن.
اما کفارى که اهل کتاب نیستند، آنان را به انتخاب یکى از دو راه مختار مى‏سازند:
الف ـ اسلام بیاورند.
ب ـ براى جنگ آماده شوند.
2 ـ اهل ذمه در صورتى که از شروط مقرره سرپیچى کنند، مسلمانان براى سرکوبىشان با آنان مى‏جنگند، مگر آنکه باز به پیمان خود برگردند و یا مسلمان شوند.
3 ـ مسلمانانى که بر پیشواى اسلام بشورند: آنان کسانى هستند که از دستورات اسلام سرباز زنند باید با اینان جنگیدتا از راهى که رفته‏اند ..برگشته، و به موازین اسلام رفتار نمایند

بسم الله القاصم الجبارین
ای دشمن حق ما دلیر و حق پرستیم
برگرد تا سربند یا زهرا(س) نبستیم

وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّکُمْ وَآخَرِینَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ یَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَیْءٍ فِی سَبِیلِ اللّهِ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ
در برابر آنها (دشمنان) آنچه توانائی دارید از نیرو آماده سازید (و همچنین) اسبهای ورزیده (برای میدان نبرد) تا به وسیله آن دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید و (همچنین) گروه دیگری غیر از اینها را که شما نمی‏شناسید و خدا می‏شناسد و هر چه در راه خدا (و تقویت بنیه دفاعی اسلام) انفاق کنید. به شما باز گردانده می‏شود و به شما ستم نخواهد شد.
سوره مبارکه انفال-آیه 60

جهاد درى است از درهاى بهشت،خداوند آن را به روى دوستان‏مخصوص خود گشوده است‏جهاد لباس تقوا،زره محکم،و سپر مطمئن خداوند است‏مردمى که از جهاد روى برگردانند خداوند لباس ذلت‏بر تن آنها مى‏پوشاند و بلا به‏آنان هجوم مى‏آورد،حقیر و ذلیل مى‏شوند،عقل و فهم‏شان تباه مى‏گردد،و به خاطرتضییع جهاد حق آنها پایمال مى‏شود،و نشانه‏هاى ذلت در آنها آشکار مى‏گردد،و ازعدالت محروم مى‏شوند.
نهج البلاغه - خطبه 27

باید بخود جرات داد که این نوع جنگیدن بدرد نمی خورد و لازم است که استراتژی در این جنگ عوض شود. «شهید حسن باقری»

در زمانی که دشمنان اسلام و ایران اسلامی برای مبارزه با اسلام و مسلمانان بخصوص شیعیان به هر حربه و استراتژیی دست می زنند ، ساده لوحانه است که فکر کنیم دشمنانمان با سلاح توپ و تانک به ما حمله می کنند.به هر حال باید قبول کنیم که دشمنان امروزه بیشتر از سلاح نظامی ، از سلاح های فرهنگی و عملیات روانی بوسیله تکنولوژی های جدید بخصوص اینترنت استفاده می کنند و جنگی نوین و جدید را آغاز کرده اند که متاسفانه در این جنگ نیز تا حدودی پیروز بوده اند.
اما اگر کم کاری هایی در این دفاع توسط برخی مسئولین و مردم صورت گرفته دلیل آن نمی شود که ما جوانان مسلمان و اعضا و طرفداران گروه جهاد مجازی سکوت کرده و هیچ حرکت و دفاعی در مقابل دشمنان نداشته باشیم.
ما با مجهز کردن خود به سلاح های نوین خواهیم توانست جلوی حملات دشمن بخصوص صهیونیزم را بگیریم و در مراحل بعدی توانایی حملاتی از این نوع را به دشمن خواهیم داشت.این یک وعده صادق است.
پس سلاح امروز دشمن سلاح جنگ سایبری و فرهنگی و عملیات روانیست.آیا ما نمی توانیم از این سلاح استفاده کنیم؟!!!

ادامه مطلب...