من مرگ را جز سعادت و زیستن با ستمکاران را جز زبونی و رنج نمی شناسم.

کشته شدن بهتر است از زیر بار ننگ رفتن 

 ولی عار و ننگ بهتر از دخول در آتش جهنم است... 

 امام حسین در برابر فشارهای حکومت یزید و یا تصمیمات او، فریاد می‌زند:

«لا أعطی الدنیه من نفسی ابداً»

هرگز تن به پستی نخواهم داد.

«لاوالله لا اعطیهم بیدی اعطائ الذلیل، ولااقر اقرار العبید»

نه، به خدا سوگند که نه مانند ذلیلان تسلیم می‌شوم، و نه مانند بردگان گردن می‌نهم.

«الا وان الدعی ابن الدعی قدرکزبین اثنین، بین السله والذله و هیهات منالذله…»

«آگاه باشید که این فرومایه (ابن زیاد)، فرزند فرومایه،‌مرا میان دوراهی شمشیر و خواری قرار داده است و هیهات که ما تن به خواری دهیم… و دامنهای پاک مادران و انسانهای پاکدامن و جاهای باغیرت و نفوس باشرفات روا نمی‌دارند که با فرمانبرداری از فرومایگان را بر قتلگاه رادمردان مقدم بداریم…»

یاران  امام حسین (ع) در شب عاشورا به او گفتند

 ((پناه بر خدا که شما شهید شوید و ما زنده باشیم و ستیز و جانفشانی شما را ببینیم ))

در روز عاشورا می توان جامه ای سرخ پوشیده به سرخی خون و فریاد بر آورد که این سرخی نشانه پیروزی خون بر شمشیر است که درس آن را از واقعه کربلا آموخته ایم .

می توانیم لباسی سراپا  سفید بپوشیم و با صدای بلند بگوییم این کفن است که پوشیده ایم تا احدی باشد بین ما و امام حسین (ع) که در راه ادامه نهضت حق طلبانه و مردم ظلم ستیز او، همواره برای شهادت آماده ایم.

 می توان سیاه پوشید و بانگ سر داد که این سیاهی نشانه آن است که من و منها،در روز و روزهای عاشورا، حسین و حسین ها را تنها گذاشته ایم و آنها در مصاف با یزدیان مظلومان به شهادت رسیدند و این لباس سیاه، نشانه ای است بر شریک جرم بودن ما در ریخته شدن خون آنها زیرا که در جایی، حتی سکوت نیز شرکت در وقوع جرم است آیا این فکر لرزه بر اندام ما نمی اندازد و تصویر شریک جرم بودن در ریخته شدن خون حسین (ع) خواب از چشمان ما دور می کند؟

 اگر در کربلا نبوده ایم تا افتخار هم رزم بودن با او را داشته باشیم اما در کربلای عصر خود که زندگی می کنیم کافی است که حسین و حسین های زمان خود را بشناسیم، عاشورا و کربلا به خودی خود پیدا می شوند . اما اگر حق طلبان و ظلم ستیزان همچنان تنها مانده اند به این علت است که هنوز شناختی از معرفت عاشورا نداریم و سنگرهای دفاع از حق همچنان خالی است. بنابر این باید به سوگ نشست و سوگواری نمود. خدا را تشکر کنیم که

ما روز عاشورا در کربلا حضور نداشته ایم

 زیرا اگر آنجا بودیم یا در زمره یزدیان قرار داشتیم

و یا از کسانیکه امام حسین را ترک کردند.

بیایید معرفت و روح نهضت حسین را دریابیم و حماسه بزرگ اورا زنده کنیم تا در زمره یزدیان زمان خود قرار نگیریم زیرا که جهان دو قطبی است یا راه حسین (ع) و یا راه یزید، راه سومی نیز وجود ندارد.