امیرالمؤمنین (ع) در نهج البلاغه میفرمایند :
مَنْ أُعْطِیَ أَرْبَعاً لَمْ یُحْرَمْ أَرْبَعاً.
مَنْ أُعْطِیَ الدُّعَاءَ لَمْ یُحْرَمِ الْإِجَابَةَ،
وَ مَنْ أُعْطِیَ التَّوْبَةَ لَمْ یُحْرَمِ الْقَبُولَ،
وَ مَنْ أُعْطِیَ الاِسْتِغْفَارَ لَمْ یُحْرَمِ الْمَغْفِرَةَ،
وَ مَنْ أُعْطِیَ الشُّکْرَ لَمْ یُحْرَمِ الزِّیَادَةَ
آنکه را چهار چیز دادند از چهار چیز دیگر محروم نخواهد ماند ،
آنکه را حال دعا کردن عطا کردند نومید از اجانبش نسازند ،
و آنکه را مأمور بتوبه ساختند محروم از پذیرفتنش ننمایند ،
و آنکه را باستغفار وادار کردند از آمرزش ناامید نماند ،
و آنکه را شکر و سپاس عطا کردند افزایش را مضایقه نکنند
منبع : نهج البلاغه ، کلمات قصار
