جدا شدن از صفّ بازماندگان از جهاد

هرکه با همنشینِ بد دوستی کند، ایمن نمی ماند . [لقمان علیه السلام ـ به فرزندش ـ]

تا ظهور ...

یکشنبه 87 شهریور 10 , ساعت 2:40 عصر

د - جدا شدن از صفّ بازماندگان از جهاد
کسى که از رفتن به جهاد سرباز مى‏زند، در واقع معارض و مخالف خطجهادى است، و ممکن است گاهى به ثروت و سرمایه خود تکیه کند ویا بابعضى از اعمال ظاهرى و تشریفاتى، سرباززدن خود را توجیه نماید،ومردم را چنین فریب دهد که گویا بخاطر آن اعمال، نقش او نقش رهبرى‏است.
گروهى‏از مسلمانان بودند که در عصر رسول اللَّه از جهاد سرباززدند،برخلاف اوامر پیامبر که آنان را به جهاد دستور داده و خود هم شخصاً به‏جهاد پرداخت. علّت اصلى تخلّف و سرباززدن آنان هم این بود که از جهادبا جان و مال کراهت داشتند، امّا براى توجیه عمل‏شان، شدّت گرما را بهانه‏آورده را هم از جبهه رفتن منع مى‏کردند.
گروه دیگرى از ثروتمندان هم بودند که از رسول خداصلى الله علیه وآله اجازه‏مى‏خواستند که به آنان اجازه دهد تا در کنار زنان بمانند و به صحنه جنگ‏نروند.
چنین گروههاى گریزان از جهاد، در واقع مانعى بر سر راه نهضت‏هستند، و بر مجاهدین است که از آنان فاصله گرفته و صف خود را از آنان‏جدا سازند، بهانه‏ها و عذر تراشى‏هاى آنان در ممانعت از ادامه مسیر،گوش ندهند.
بسیارى از کسانیکه از جهاد شانه خالى مى‏کنند، براى اینکه واقعیّت‏خود را توجیه نمایند، به منفى بافى پرداخته و درباره جهاد و مجاهدین به‏پخش افکار منفى مى‏پردازند. آیات قرآن پاره‏اى از این منفى بافى‏ها رایادآور شده است:
)فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلاَفَ رَسُولِ اللَّهِ وَکَرِهُوا أَن یُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ‏وَأَنْفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَقَالُوا لاَتَنْفِرُوا فِی الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرّاً لَوْ کَانُوایَفْقَهُونَ(304)).
»بازماندگان از جنگ از مخالفت با رسول خدا خوشحال شدند، و کراهت داشتندکه با اموال و جانهاى خود در راه خدا جهاد کنند و گفتند: دراین گرما حرکت نکنید.بگو آتش دوزخ از این هم گرمتر است اگر مى‏دانستند.«
)وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْماً اللَّهُ مُهْلِکُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَاباً شَدِیداً قَالُوامَعْذِرَةً إِلَى‏ رَبِّکُمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ(305)).
»گروهى از آنان گفتند: چرا جمعى را اندرز مى‏دهید که سرانجام خدا آنها را هلاک‏خواهد کرد یا به عذاب شدیدى گرفتار خواهد ساخت. گفتند: این اندرزها براى اعتذاردر پیش پروردگار است. و شاید آنها تقوا پیشه کنند.«
)وَقَالُوا إِن نَتَّبِعِ الْهُدَى‏ مَعَکَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا أَوَلَمْ نُمَکِّن لَهُمْ حَرَماً آمِناًیُجْبَى‏ إِلَیْهِ ثَمَرَاتُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ رِزْقاً مِن لَدُنَّا وَلکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لاَ یَعْلَمُونَ(306)).
»و آنها گفتند: ما اگر هدایت را همراه تو پذیرا شویم ما را از سرزمین‏مان‏مى‏ربایند، آیا ما حرم امنى در اختیار آنان قرار ندادیم که ثمرات هر چیزى به سوى آن‏آورده مى‏شود. رزقى است از جانب ما ولى بیشتر آنان نمى‏دانند.«
)قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَکَ وَاتَّبَعَکَ الْأَرْذَلُونَ(307)).
»گفتند: آیا ما به تو ایمان بیاوریم در حالیکه افراد پست و بى‏ارزش از تو پیروى‏کرده‏اند؟«
)الَّذِینَ قَالُوا لإِخْوانِهِمْ وَقَعَدُوا لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنْفُسِکُمُ‏الْمَوْتَ إِن کُنْتُمْ صَادِقِینَ(308)).
»آنهایى که به برادران خود گفتند: اگر آنها از ما پیروى مى‏کردند، کشته‏نمى‏شدند. بگو پس مرگ را از خودتان دور سازید اگر راست مى‏گوئید.«
از همین افکار توجیه‏گرانه و منفى‏بافانه است مباهات آنان -در حالیکه‏اکثر آنان پولدار و ثروتمند هستند- به بعضى از خدمات اجتماعى ظاهرى‏که انجام مى‏دهند همچون عمارت و آباد کردن مسجد و سقایت )آب دادن(مردم. خداوند سبحان دراین رابطه مى‏فرماید:
)أَجَعَلْتُمْ سِقَایَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِوَجَاهَدَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ لاَیَسْتَوُونَ عِندَ اللَّهِ وَاللَّهُ لاَیَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ * الَّذِینَ آمَنُواوَهَاجَرُوا وَجَاهَدَوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللَّهِ وَأُولئِکَ‏هُمُ الْفَائِزُونَ(309)).
»آیا سیراب کردن حجّاج و آباد ساختن مسجدالحرام را همانند کسى قرار دادید که‏به خدا و روز قیامت ایمان آورده و در راه او جهاد کرده است؟ این دو در نزد خدامساوى نیستند، و خداوند گروه ظالمان را هدایت نمى‏کند * آنها که ایمان آوردندوهجرت کردند و با اموال و جانهاى‏شان در راه خدا جهاد نمودند، مقام‏شان نزد خدابرتر است و آنها رستگارند.«
در حدیث شریف آمده است که حضرت على‏علیه السلام به عباس فرمود:
»یا عمّ، ألا تهاجر؟ ألا تلحق برسول اللَّه‏صلى الله علیه وآله؟ فقال: ألست فی أعظم من الهجرة؟اُعمّر المسجد الحرام وأسقی حاجّ بیت اللَّه، فنزلت الآیة...«(310).
»اى عمو! آیا مهاجرت نمى‏کنى؟ آیا به رسول خداصلى الله علیه وآله ملحق نمى‏شوى؟ عباس‏گفت: آیا من مشغول کارى بزرگتر از هجرت نیستم؟ مسجدالحرام را بازسازى‏مى‏کنم و به حاجیان بیت‏اللَّه آب مى‏دهم.«
دراین موقع بود که این آیه نازل شد: )أَجَعَلْتُمْ سِقَایَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ...(.
جهاد، معیار صادق و روشن است، زیرا در جهاد است که اراده انسان‏مورد آزمایش بزرگ و سخت قرار مى‏گیرد، و با شهوات و هواهاى نفسانى‏مقابله مى‏شود، امّا ساختن یک مسجد دراین جا و یک درمانگاه در آنجا ازآسان‏ترین کارهاست براى کسى که مالک میلوینها پول است و یا امکانات‏دولت را در اختیار دارد، و همچنین است چاپ نسخه‏هایى از قرآن و دادن‏چند درهم به فقرا.
از همین جاست که ما باید بین مجاهدین و بین ریاکاران و کسانیکه‏دوگانه عمل کرده و از جهاد واجب شانه خالى مى‏کنند، فرق قائل شویم‏وصفوف آنان را از یکدیگر جدا کنیم.

نوشته شده توسط یاس | نظرات دیگران [ نظر]

درباره وبلاگ