دوستان و اولیاى خدا قرآن کریم : 1 - )وَإِن جَاهَدَاکَ عَلَى أَن تُشْرِکَ بِی مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلاَ تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَافِی الدُّنْیَا مَعْرُوفاً وَاتَّبِعْ سَبِیلَ مَنْ أَنَابَ إِلَیَّ ثُمَّ إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْتَعْمَلُونَ(292)). »و هرگاه آن دو )پدر و مادر( تلاش مىکنند که تو چیزى را همتاى من قرار دهىکه از آن آگاهى ندارى، از ایشان اطاعت نکن، ولى با آن دو در دنیا به طرز شایستهاىرفتار کن و از راه کسانى پیروى کن که توبهکنان به سوى من آمدهاند، پس بازگشتهمه شما به سوى من است و من شما را از آنچه عمل مىکردید آگاه مىکنم.« 2 - )وَالَّذِینَ آمَنُوا مِن بَعْدُ وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا مَعَکُمْ فَأُولئِکَ مِنکُمْ وأُولُواالْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ(293)). »و کسانیکه بعداً ایمان آوردند و هجرت کردند و با شما جهاد نمودند، از شماهستند؛ وخویشاوندان نسبت به یکدیگر، در احکامى که خدا مقرّر داشته،سزاوارترند. خداوند به همه چیز داناست.« 3 - )یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْوَیُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِرینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلاَیَخَافُونَ لَوْمَةَ لاَئِمٍ ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ(294)). »اى کسانیکه ایمان آوردهاید! هر کس از شما، از آیین خود باز گردد، خداوندجمعیتى را مىآورد که آنها را دوست دارد و آنان او را دوست دارند، و در برابرمؤمنان، متواضع و در برابر کافران، سرسخت و نیرومندند. آنها در راه خدا جهادمىکنند و از سرزنش هیچ ملامتگرى هراسى ندارند. این فضل خداست که به هر کسبخواهد مىدهد و فضل خدا وسیع و خداوند داناست.« 4 - )وَالَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالَّذِینَ آوَوا وَنَصَرُوا أُولئِکَهُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً لَهُم مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ(295)). »و آنها که ایمان آوردند و هجرت نمودند و در راه خدا جهاد کردند، و آنها که پناهدادند و یارى نمودند، آنان مؤمنان حقیقى اند. براى آنها آمرزش وروزى شایستهاىاست.« فقه آیات از آیات کریمه بالا استفاده مىکنیم: براى اینکه صفوف مجاهدین منظّمشود و گروههاى جهاد، هماهنگى و همبستگى پیدا کنند تا اینکه از محبّتخداوند سبحان بهرهمند شوند، آنجا که مىفرماید: )إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفّاً کَأَنَّهُم بُنْیَانٌ مَرْصُوصٌ(296)). »خداوند کسانى را دوست مىدارد که در راه او پیکار مىکنند گویى بنایىآهنیناند.« براى رسیدن به این اهداف، باید مؤمنان در یک سیر تدریجى، پله بهپله بالا روند تا در پایان کار، »حزب اللَّه« و »جند اللَّه« را تشکیل بدهند،واز اولیا و دوستان او شوند، دوستانى که براى آنان یارى و پیروزىورستگارى را وعده داده است. این سیر تدریجى را در ابتدا بطور اجمال و بعد به تفصیل بیان مىکنیم: 1 - پیوستن به راه کسانى که به خدا بازگشتهاند، بدور از همه روابطخانوادگى، فامیلى و قومى. 2 - هجرت به صفوف مجاهدین و پیوستن به مبارزان، بدور از روابطوعلایق ملّى و میهنى. 3 - برائت جستن از دشمنان دین و اعلام صریح این برائت. 4 - جدا شدن از صفّ عافیتطلبان، بهانهجویان و کسانیکه به یکسلسله اعمال ظاهرى و تشریفاتى )مانند عمارت مساجد و آب دادن بهمردم...( مغرور مىشوند ودل خوش مىکنند و به این بهانه از جهاد سربازمىزنند. 5 - جدا شدن از صف قاعدین یعنى کسانیکه مشغول کار و زندگىشخصى خود هستند و به جهاد نمىپردازند. 6 - ذوب شدن در بوته آزمایش حزب اللَّه با ایجاد رابطه محبّت آمیزخدایى، و مشورت، و احترام به نظر دیگران، و توصیههاى متقابلوهمدلى و همبستگى با آنان. در سطور ذیل احکامى را که از این بصیرتهاى قرآنى بدست مىآیدعرضه مىداریم ان شاء اللَّه. تفصیل احکام برخى از مؤمنان، معارج کمال و تقرّب به ذات حق را از طریق مراحلومراتب بلند و متعالى به ترتیب ذیل طى مىکنند: |