خرابه تا نیمه های شب ، نه خرابه ای در کنار کاخ یزید که عزاخانه ای است در سوگ حسین و برادران و فرزندان حسین.
بچه ها با گریه به خواب می روند و تو مهیای نماز شب میشوی .اما هنوز قامت نشسته خود را نبسته ای که صدای دختر سه ساله حسین به گریه بلند میشود . گریه ای نه مثل همیشه !!گریه ای وحشتزده ، گریه ای به سان مارگزیده ، گریه کسی که تازه داغ دیده ، دیگران به سراغش میروند و در آغوشش میگیرند و تو گمان میکنی که هم الان آرام میگیرد و صبر میکنی ...

بچه بغل به بغل و دست به دست میشود ، اما آرام نه    .
پیش از این هم رقیه هرگز آرام نبوده است ، از خود کربلا تا همین خرابه...لحظه ای نبوده که آرام گرفته باشد  ، لحظه ای نبوده که بهانه پدر نگرفته باشد ، لحظه ای نبوده که اشکش خشک شده باشد ، لحظه ای نبوده که با زبان کودکانه اش مرثیه پدر را نخوانده باشد ...
انگار که داغ رقیه برخلاف سن و سالش از همه بزرگتر بوده است ، به همین دلیل در تمام طول راه ،و همه منازل بین راه ، همه ملاحظه او را کرده اند و به دلش راه آمده اند و در آغوشش گرفته اند ، دلداریش داده اند و به تسلایش نشسته اند ، و یا لا اقل پا به پای او گریسته اند ...

ادامه مطلب...

  السلام علیک یا شهیده المظلوم رقیه(س) بنت الحسین (ع)
شهادت نازدانه ی سه ساله ابا عبدالله الحسین (ع) حضرت رقیه (س) تسلیت باد.

 

"آبروی شجاعت"

شجاعت در زندگی روزمره ی ما، جایگاهی ویژه دارد. جایگاهی مقدس و قابل ستایش، که در مواجهه با خطر معنی می یابد. شاید بالاترین مرتبه ی شجاعت، جایی است که جان انسان به مخاطره می افتد.

اما مرتبه ای بالاتراز این حالت نیز وجود دارد. مرتبه ای که شاید در روز عاشورا و با فداکاری امام حسین(علیه السلام) و یاران و فرزندان ایشان به اوج خود می رسد. در روز عاشورا بحث به مخاطره افتادن جان ها در میان نبود، بلکه این مساله قطعی بود که یاران و فرزندان حضرت در صورت ایستادگی قطعا به شهادت می رسند. این مساله نه تنها در روز عاشورا مشخص بود، بلکه حضرت در طول مسیر و قبل از رسیدن به کربلا، بارها و بارها به این مساله اشاره فرمودند و این امر نه تنها یاران ایشان را دلسرد نمی کرد، بلکه آنان را در راه خود مصمم تر و پایدارتر می نمود. تا آنجا که یکایک یاران با وفای حضرت در میدان نبرد، در راه دفاع از عقیده و ایمان خود، جان خود را فدا کردند و این اوج مفهومی به نام شجاعت بود ...

" ... امام حسین(علیه السلام) در مسیر کربلا به ثعلبیه⁽¹⁾ رسیدند و در آنجا متوقف شدند. در این هنگام آن حضرت سر به بالین گذاشتند و بخواب رفتند و سپس بیدار شدند و فرمودند: دیدم یکى صدا میزد شما تند می روید ولى مرگ شما را تندتر به بهشت می برد.

فرزند ایشان حضرت على اکبر (علیه السلام) عرض کرد: پدر جان مگر ما بر حق نیستیم؟

امام حسین (علیه السلام) فرمود: چرا فرزندم، قسم بآن خدائى که بازگشت بندگان بسوى او است، ما بر حقیم.

عرض کرد: پدر جان اگر چنین است ما را از مرگ چه باک !"

و علی اکبر(علیه السلام) به حق از مرگ باکی نداشت، و چه زیبا در روز عاشورا به حرف خود جامه ی عمل پوشانید:

" ... کسى جز فرزندان امام حسین (علیه السلام) با او نمانده بودند.⁽²⁾ على اکبر(علیه السلام) که از زیباترین مردم بود، از خیمه ها بیرون آمد و از پدرش اذن میدان گرفت. آن حضرت هم اجازه داد. آنگاه به او نگریست، نگاه کسى که از او ناامید شده است. چشمانش را فروافکند و گریست و فرمود: خدایا شاهد باش ! جوانى به سوى آنان مى رود که شبیه ترین مردم در خلقت و اخلاق و گفتار به پیامبر تو است و هرگاه مشتاق دیدن پیامبرت مى شدیم، به او نگاه مى کردیم ...

 آنگاه حضرت علی اکبر(علیه السلام) به سمت میدان حرکت کرد، در حالى که این گونه رجز مى خواند: من على بن الحسین هستم. به کعبه سوگند! ما به پیامبر سزاوارتریم. به خدا تن به ذلت نمی دهیم. آن قدر با نیزه با شما مى جنگم تا خم شود؛ با شمشیر با شما مى ستیزم تا بشکند؛ ...

 بعد از مدتی جنگ، به سمت پدر بازگشت. به پدر رو کرد و فرمود: پدر جان ! تشنگى مرا کشت و سنگینى زره بى تابم کرد. آیا آبى هست؟ امام گریست ...

على اکبر(علیه السلام) رجز خوانان دوباره به میدان رزم شتافت. دویست نفر را کشت. ناگهان یکی از سپاهیان به ناحق، ضربتى بر فرق سرش زد. علی اکبر(علیه السلام) فرو افتاد و مردم با شمشیر هایشان بر او حمله آوردند ...

حسین (علیه السلام) به بالین پسر آمد، صورت به صورت او گذاشت و گفت: پس از تو، خاک بر سر دنیا! اینان چه قدر گستاخند نسبت به خدا و هتک حرمت پیامبر(صلی الله و علیه و آله) ...   

 آنگاه مشتى از خون پاک او برگرفت و به آسمان افشاند ... "

امروز هم می گذرد، اما عاشورا برای من و تو همیشه زنده است وشجاعت مولایمان به همراه اصحابش، برای ما مفهومی عمیق را تداعی می کند، مفهومی که نمی دانم چقدر به آن نزدیکیم؟

پس سلام می کنیم برآن موالای مظلوممان، که با یارانشان به "شجاعت" آبرو بخشیدند ...

" ... سلام بر آن مدافعِ بى یاور، سلام بر آن مَحاسنِ بخون خضاب شده، سلام بر آن گونه خاک آلوده ..."⁽³⁾

(بر گرفته از کتاب "مقتل امام حسین (علیه السلام)"، گردآورنده: گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (با تصرف و تلخیص))⁽⁴⁾

 برگرفته شده از :پایگاه اسلامی شیعی رشد

 ... ... ... ... ... ... ... ... .... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

پاورقیها:

1.       نام محلی در نزدیکی کربلا.

2.       همراهان ایشان قبل از کشته شدنشان، از روی ارادتی که به مولای خود داشتند، اجازه ورود خانواده ی حضرت را به میدان نداده بودند.

3.       فرازی از زیارت " ناحیه مقدسه "

4.       این کتاب توسط حجة الاسلام جواد محدثی ترجمه شده است.

زیارت ناحیه مقدسه، خونگریه وسوگنامه حضرت مهدى (ع) و مرثیه بلندآن بزرگوار بر مصائب ورنج هاى جدش، ابا عبدالله الحسین (ع) در عاشورا است. این زیارت، ترسیم وتوصیف لحظه هاى شهادت اباعبدالله (ع)، غربت ومظلومیت اهل بیت (ع)،معتبرترین، مستندترین وبلندترین روضه اى است که از زبان معصوم منتقم وخونخواه سید شهیدان به ما رسیده است .

این مرثیه از زبان کسى است که صحنه ها و لحظه هاى عاشورا، هر روز مقابل نگاه اوست و او از پس پرده هاى اشک، حنجره اى عطش زده در آزمندى خنجر قساوت و خیمه هایى در آستانه آتش وشیون را نظاره مى کند. زیارت ناحیه مقدسه، گزارش عاشورا است گزارشی که درآن دقایق وصحنه هاى جزئى نیز توصیف شده است .

 سلام برتو

 سلام کسیکه قلبش ازمصیبت تو جریحه دار، و اشکش به هنگام یادتو جارى است،

 سلام کسیکه اگرباتودرکربلاء مى بود،

 باجانش(دربرابرِ)تیزىِ شمشیرها ازتو محافظت مى نمود،

و نیمه جانش رابه خاطرتوبدست مرگ مى سپرد،

 و دررکاب تو جهاد میکرد، و تورابرعلیه ستمکاران یارى داده،

جان وتن ومال وفرزندش رافداى تو مى نمود،

 وجانش فداى جان تو، وخانواده اش سپربلاىِ اهل بیت تومى بود،

 اگرچه زمانه مرابه تأخیر انداخت،

ومُقدَّرات الهى مراازیارىِ تو بازداشت، دم تاباآنانکه باتو جنگیدند بجنگم،

 وباکسانیکه باتواظهاردشمنى کردندخصومت نمایم،

(درعوض)صبح وشام برتومویِه میکنم،

وبه جاى اشک براى توخون گریه میکنم،

ازروى حسرت وتأسّف وافسوس برمصیبت هائى که برتو واردشد،

تاجائى که ازفرط اندوهِ مصیبت، وغم وغصّه شدّتِ حزن جان سپارم

ادامه مطلب...

موضوع پوشیدن جامه سیاه که با فرارسیدن ایام محرم الحرام حال و هوای خاصی به خود می گیرد، از گذشته تا به امروز مطرح بوده و همیشه با دو دیدگاه با آن برخورد شده است.
دیدگاه اول، نظر کسانی است که با عشق و علاقه وصف ناپذیری در ایام محرم سوگواری اهل بیت(ع) خصوصا در دو ماه محرم و صفر، لباس سیاه به تن کرده و بیرق های مشکی بر سر در منازل خود نصب می کنند و معتقدند که این لباس اظهار حزن و همدردی با عترت پاک پیامبر اکرم(ص) است .دیدگاه دوم، نظر کسانی است که می گویند پوشیدن لباس سیاه، مفهوم چندانی ندارد و بی خاصیت است و به نوعی تحت تاثیر القائات و تفکرات روشنفکرمآبانه قرار گرفته و با ژست های به اصطلاح علمی و تجددگرایانه به دیدگاه اول حمله می کنند و آنان را به دور از قافله تمدن معرفی می کنند. متاسفانه عده ای نیز به خاطر عدم آگاهی از حقیقت امر، دچار تحیر شده و در بلاتکلیفی اند که واقعیت کدام است؟

ادامه مطلب...

مقدمه:

تمام اعمال و رفتار انسانها; چه فردى و چه اجتماعى، مشمول حکمى از احکام شرعى مى‏باشد و تمام موضوعاتى که به گونه‏اى با رفتار آدمى ارتباط پیدا مى‏کند، در فقه اسلامى داراى قانون و مقرراتى است . عزادارى سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام و امامان معصوم علیهم السلام نیز همچون سایر اعمال انسان داراى احکامى است که در این مختصر بدان مى‏پردازیم .

لازم به ذکر است که براى جمع آورى این احکام، از فتاوا و سخنان مراجع معظم تقلید و عالمان بزرگوار تا آنجا که مقدور بوده است ‏سود برده‏ایم و از آنجا که در رساله‏هاى عملیه و استفتائات همه مراجع بزرگوار، درباره عزادارى در ابعاد مختلف بحث نشده است، فقط به فتاوا و استفتائات موجود بسنده کرده‏ایم .

ادامه مطلب...