گاه در ماتم تو بر سر و سینه زنم         گاه بنشینم و زیر علمت گریه کنم

همه جا بوی غربت حسین می آید . به مجلس بی ریای او که وارد می شوی گویی یه حال عجیب و غریب پیدا می کنی.وقت  خواندن نوحه همه بی اختیار اشک می ریزند ،داد می زننند .انگار همه دلی شکسته  دارند که تنها با یاد او می تواند مرحمش گذارند . بغضی خاموش که فقط در عزای او نعره می شود و از گلو خارج می شود.کنار یک نفر می نشینم. دارد آرام آرام اشک می ریزد و زمزمه می کند و می گوید امام حسین دلم بد جوری گرفته فقط تو می تونی عقده دلم رو وا کنی .همه جا نجوا و مناجاته .همه تو حال خودشانند. چه قدر بی ریا چقدر مخلصانه هست عزای امام حسین علیه السلام.....